Sovrin
Sovrin
អ្នកត្បាញកន្ទេលកក់កាន់តែច្រើន ប៉ុន្តែអ្នកប្រើប្រាស់នៅមានកម្រិតតិចនៅឡើយ
TRAVEL & LIVING 5 years ago
រំឭកពីអតីតកាលនៃសង្គមខ្មែរដែលតែងនិយមប្រើប្រាស់នូវកន្ទេលជាច្រើនប្រភេទរួមមាន៖ កន្ទេលស្លឹកត្នោត កន្ទេលកក់មូល កន្ទេលកក់ជ្រុង កន្ទេលចចូត កន្ទេលស្លឹករុន កន្ទេលផ្តៅ កន្ទេលរំចេក ជាដើម ដែលសុទ្ធសឹងតែត្រូវបានដាក់ឈ្មោះទៅតាមប្រភេទរុក្ខជាតិដែលគេយកមកត្បាញ។ ជាក់ស្តែង នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ យើងក៏អាចសង្កេតឃើញថា តម្បាញកន្ទេលប្រពៃណី រួមទាំងការប្រើប្រាស់កន្ទេលខ្មែរមានការអន់ថយយ៉ាងខ្លាំង ប្រសិនបើយើងប្រៀបធៀបទៅនឹងសម័យមុន។ ថ្វីដ្បិតតែ តម្បាញកន្ទេល ក៏ដូចជាការប្រើប្រាស់ស្ថិតក្នុងភាពអន់ថយក៏ដោយ ប៉ុន្តែប្រជាជនខ្មែរក្នុងតំបន់មួយចំនួននៅតែបន្តត្បាញកន្ទេលប្រពៃណីជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីទទួលបានប្រាក់កម្រៃខ្លះៗសម្រាប់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃផងដែរ។
ស្ទើរតែគ្រប់គ្រួសារទៅហើយនៃប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងភូមិព្រែកតាអុង ឃុំពាមឧកញ៉ាអុង ស្រុកល្វាឯម ខេត្តកណ្តាល នៅតែបន្តរក្សាវិធីសាស្ត្រតម្បាញកន្ទេលកក់ដែលមានតាំងពីបុរាណកាលមកនេះ តួយ៉ាង ដូចជាការប្រើប្រាស់ល័ក្តសម្រាប់ជ្រលក់កក់មុននឹងគេយកកក់ទាំងនោះមកត្បាញជាកន្ទេលជាដើម។ យោងតាមប្រសាសន៍របស់អ៊ុំស្រី រុំ ជាអ្នកតម្បាញកន្ទេលប្រមាណជាង២០ឆ្នាំមកនេះបានឲ្យដឹងថា «មុននឹងចាប់ផ្តើមត្បាញកន្ទេលនោះ យើងត្រូវយកកក់ដែលប្រមូលបានទាំងអស់មកជ្រលក់ពណ៌ឲ្យសព្វហើយពណ៌ដែលត្រូវយកមកជ្រលក់មុនគេនោះគឺ ពណ៌ក្រហម បន្ទាប់ពីយើងជ្រលក់ពណ៌ក្រហមហើយ ទើបយើងជ្រលក់ពណ៌លឿង បន្ទាប់មកយើងក៏យកពណ៌ផ្សេងៗទៀតមកជ្រលក់បន្តបន្ទាប់ ប៉ុន្តែយើងនៅតែប្រើប្រាស់ទឹកដែលបានជ្រលក់ពណ៌ក្រហមនោះដដែល»។ ជាមួយគ្នានេះ អ៊ុំស្រីរុំ ក៏បានបន្ថែមដូច្នេះថា «នៅពេលដែលគេយកកក់ជ្រលក់ម្តងៗមិនមែន ២គីឡូ ឬ៣គីឡូនោះទេ គេតែងជ្រលក់ ម្តង១០០គីឡូ ឬលើសនឹងទៅទៀត ដើម្បីចំណេញពេលវេលា ហើយនៅពេលដែលគេជ្រលក់ពណ៌ច្រើនគីឡូនោះ ប្រើរយៈពេល ពីរថ្ងៃ ទៅបីថ្ងៃឯណោះទើបរួចរាល់អស់»។ ដោយឡែក បន្ទាប់ពីធ្វើការជ្រលក់រួចរាល់នោះ គេត្រូវចំណាយពេលចំនួនមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ (អាស្រ័យទៅតាមអាកាសធាតុ) ដើម្បីហាលកក់នោះឲ្យស្ងួត ទើបគេអាចយកកក់នៃពណ៌នីមួយៗមកត្បាញចម្រុះគ្នា។
ចំណែកឯរយៈពេលនៃសង្វាក់ផលិតកម្មតម្បាញវិញ ភាគច្រើនក្នុងមួយថ្ងៃគេអាចត្បាញសម្រេចជាផ្លូវការបានចំនួនពីរកន្ទេល ទៅបីកន្ទេល ហើយនេះក៏អាស្រ័យទៅតាមម៉ោងអ្នកតម្បាញដែលចាប់ផ្តើមត្បាញផងដែរ។ តាមប្រសាសន៍របស់អ៊ុំស្រីរុំដដែលបានឲ្យដឹងថា «ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅពេលដែលគេត្បាញកន្ទេលរួច ឈ្មួញកណ្តាលដែលជាអ្នករស់នៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា គេតែងមកទិញកន្ទេលតាមផ្ទះ ហើយគេយកមកលក់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ»។ អ៊ុំស្រីដដែលបានបន្ត «សម្រាប់កន្ទេលក្រាស់លក់ក្នុងតម្លៃ៤០,០០០រៀល មានប្រវែង១ម៉ែត្រ ២តឹក រីឯកន្ទេលធម្មតាលក់ក្នុងតម្លៃ៣០,០០០រៀល»។
តម្បាញកន្ទេលនៅតែបន្តត្បាញពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ រីឯគ្រួសារខ្លះទៀតបានបង្ហាត់បង្រៀនជំនាញតម្បាញកន្ទេលនេះទៅកាន់សមាជិកគ្រួសារជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីទុកជាដំណោះស្រាយក្នុងការរកប្រាក់កម្រៃសម្រាប់គ្រួសារថែមទៀតផង។ យ៉ាងណាមិញ យើងគួរតែគាំទ្រផលិតផលក្នុងស្រុកឲ្យបានច្រើនជាងការប្រើប្រាស់ផលិតផលក្រៅស្រុក ព្រោះវាជាចំណែកមួយដែលអាចជួយឲ្យគ្រួសារមួយចំនួនដែលមានជីវភាពខ្វះខាតអាចរកប្រាក់កម្រៃបន្ថែម ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសាររបស់គេឲ្យកាន់តែប្រសើរជាងមុន៕
Article by PAN SIVLY
