Sovrin
Sovrin
អ្នកថតរូបសញ្ជាតិខ្មែរដែលបានឡើងកម្រាលព្រំនៃពិព័រណ៍រូបថតតំណាងប្រទេសកម្ពុជា
NEWS 4 years ago
លោក ស៊ុត សម្ផស្ស វ័យ៣៨ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តក្រចេះ ជាកូនប្រុសម្នាក់ក្នុងចំណោមបងប្អូនបង្កើតចំនួន១១នាក់ស្ថិតក្នុងត្រកូលគ្រួសារកសិករខ្មែរដែលធ្លាប់មានជីវភាពលំបាកកាលពីកុមារភាពកាលពីជាង២០ឆ្នាំមុន។ ដោយសារកត្តាជីវភាព លោកបានបញ្ចប់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្ររងជំនាញពាណិជ្ជកម្មនៅសកលវិទ្យាល័យបៀលប្រាយ និង វគ្គសិក្សាកម្រិតឌីប្លូមភាសាអង់គ្លេសនៃសាលាបញ្ញាសាស្រ្ត ទីក្រុងភ្នំពេញ។ លោកធ្លាប់ឆ្លងកាត់ជីវិតតស៊ូធ្វើចំណាកស្រុកយ៉ាងឆ្ងាយមកជ្រកកោនក្នុងវត្តអារាម ព្រមទាំងធ្លាប់រត់តុក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយនៅទីក្រុងកាលពីចុងទសវត្សរ៍ទី៩០ ដើម្បីបន្តការសិក្សា និង ដោះស្រាយបញ្ហាក្រពះ។ ប៉ុន្តែជាកុសលល្អ ក្រោយមកលោកបានស្គាល់មិត្តភក្តិដែលជាជនជាតិជប៉ុន ហើយមានឱកាសប្រឡូកការងារជាមួយទស្សនាវដ្តីជប៉ុន និង អង្គការជប៉ុនអស់រយៈពេលរហូត៥ឆ្នាំ ទើបទទួលបានកិត្តិយសត្រូវបានជ្រើសតាំងឲ្យចូលរួមជាអ្នកតំណាងអ្នកថតរូបនៅកម្ពុជាតែម្នាក់គត់នៅក្នុងកម្មវិធីពិព័រណ៍រូបថតដ៏ធំមួយដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយស្ថាប័ន The Month of Photography 2017។
មុននឹងត្រូវបានជ្រើសតាំងឲ្យចូលរួមកម្មវិធីលំដាប់អន្តរជាតិមួយនេះ លោក ស៊ុត សម្ផស្ស ធ្លាប់ជាប់រង្វាន់ជ័យលាភីចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ ក្នុងកម្មវិធីប្រកួតប្រជែងស្នាដៃថតរូបដ៏ល្បីមួយនៅទីក្រុងភ្នំពេញកាលពីឆ្នាំ២០១៣ ដែលមានឈ្មោះថា ម៉ារ៉ាតុងរូបថតក្រុមហ៊ុនកាណុង កម្ពុជា (CANON PHOTOMARATHON CAMBODIA) លើកទី៣ រៀបចំឡើងដោយទីភ្នាក់ងារ I-Qlick នៅប្រទេសកម្ពុជា។ ជាលទ្ធផល លោកបានទទួលរង្វាន់ជ័យលាភីប័ណ្ណទឹកប្រាក់ចំនួន៥០០ដុល្លារ សម្រាប់ជាវផលិតផលថតរូបនៃក្រុមហ៊ុននោះ។ គួរបញ្ជាក់ដែរថា រូបថតដែលជាប់ជ័យលាភីនោះស្ថិតនៅក្នុងចំណាត់ថ្នាក់ប្រធានបទ “សេចក្តីស្រឡាញ់” ដែលជាប្រធានបទមួយក្នុងចំណោមប្រធានបទចំនួនបីដែលបេក្ខជនត្រូវថត គឺ សេចក្តីស្រឡាញ់ រូបភាពអរូបី និង ជំនឿ។ រូបនោះត្រូវបានថតនៅលើអគារអតីតសណ្ឋាគារសម័យបារាំងមួយ នៅម្តុំផ្សារកណ្តាល រាជធានីភ្នំពេញ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទឹកចិត្តស្រឡាញ់កាត់ថ្លៃមិនបានរវាងឪពុកម្តាយ និង កូន ក្នុងគ្រួសារក្រីក្រមួយដែលកំពុងរស់នៅលើទ្រនំតូចមួយលើដំបូលអគារចំណាស់នោះ។
អ្វីដែលជាមោទកភាពក្នុងជីវិតជាជាងថតរបស់លោក នោះគឺ ការបង្ហាញប្រទេសកម្ពុជាឲ្យពិភពលោកបានស្គាល់តាមរយៈស្នាដៃរូបថតដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពី ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា ព្រោះមានជនជាតិបរទេសខ្លះមិនទាន់ស្គាល់កម្ពុជាច្បាស់ដូចដែលគេស្គាល់ប្រទេសជិតខាងយើងឡើយ ដែលភាគច្រើនគេស្គាល់តែប្រាសាទអង្គរវត្ត និង របបខ្មែរក្រហម ឬ ប៉ុលពត តែប៉ុណ្ណោះ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា “នៅពេលដែលខ្ញុំបានទៅប្រទេសជប៉ុន ខ្ញុំបានទៅតាមសកលវិទ្យាល័យជាច្រើននៅទីនោះក្នុងរយៈពេល៣ខែ។ អ្វីដែលខ្ញុំសួរជនជាតិជប៉ុនមុនគេជាភាសាអង់គ្លេស គឺ Do you know Cambodia?” ។ ជាពិសេស រូបថតរបស់លោកដែលថតនៅកម្ពុជាចំនួន១២ផ្ទាំងត្រូវបានដាក់តាំងបង្ហាញក្រោមអធិបតីភាពនៃអគ្គរាជទូតខ្មែរប្រចាំប្រទេសជប៉ុន និង ជនជាតិជប៉ុនជាច្រើននាក់ថែមទៀតផង។
ទោះបីជាស្ថាបនិកស្ថាប័នថតរូប Cambodia Image រូបនេះមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីដល់ប្រទេសជប៉ុនយ៉ាងណាក្តី ក៏លោកនៅតែមានបញ្ហាកង្វល់ក្នុងចិត្តចំពោះជោគវាសនាអ្នកថតរូបក្នុងស្រុកសព្វថ្ងៃ ដោយហេតុថា អ្នកថតរូបអាជីពដូចជារូបលោកហាក់បីជាមិនសូវត្រូវបានមជ្ឈដ្ឋានក្នុងស្រុកផ្តល់តម្លៃឲ្យដូចអ្វីដែលលោកទទួលបានលើឆាកអន្តរជាតិនៅឡើយទេ។ លោកនិយាយថា លោកធ្លាប់គិតបោះបង់អាជីពថតរូបចោលដែរ ព្រោះបច្ចុប្បន្ន ជាងថតរូបសាកល្បងថ្វីដៃថ្មីៗបានបន្ទាបតម្លៃទីផ្សារ គួបផ្សំនឹងកំណើនយ៉ាងលើសលប់នៃ
ឥទ្ធិពលបច្ចេកវិទ្យាថតរូបតាមប្រព័ន្ធទូរសព្ទដៃទំនើប។ លោកមិនអាចពឹងពាក់លើជំនាញរូបថតនេះទាំងស្រុងដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតនោះទេ ពោលគឺលោកបានចំណូលថវិកាបន្ថែមពីការដឹកភ្ញៀវទេសចរបរទេសដើរលេងកម្សាន្តជុំវិញប្រទេសកម្ពុជាតាមរយៈសេវាកម្មទេសចរណ៍ថតរូបដែលលោកបង្កើត។ ប៉ុន្តែលោកក៏បានយកជំនាញថតរូប និងប្រាក់ចំណូលខ្លះទៅបម្រើប្រយោជន៍សង្គមវិញដែរ ដូចជា ថតរូបសាលារៀនដែលខ្វះខាតនៅតាមទីជនបទដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពាវនាវរកជំនួយពីសប្បុរសជននានា និង ជួយថតរូបបិទកាតសម្រាប់សិស្សានុសិស្សនៅទីនោះ និង ទិញម៉ាស៊ីនព្រីនផ្ទាល់ខ្លួនជួយផ្តិតរូបថតទាំងនោះឲ្យពួកគេតាមសហគមន៍ផ្ទាល់ មិនចាំបាច់ចំណាយសោហ៊ុយធ្វើដំណើរទៅថតដល់ទីរួមស្រុកឬខេត្តទេ។
ជាចុងក្រោយ លោកមានបំណងចង់ពង្រីកទីតាំងរបស់លោកដើម្បីបង្កើតជាស្ទូឌីយ៉ូថតរូបធំទំនើប និង ស្វែងរកឱកាសចែករំលែកចំណេះដឹងផ្នែកសិល្បៈថតរូបដល់ក្មេងៗជំនាន់ក្រោយ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ លោកបានផ្តល់ដំបូន្មានថា ក្នុងបរិបទកម្ពុជា យុវជនដែលចង់ចាប់អាជីពថតរូប គួរតែមានអាជីពផ្សេងមួយទៀតសម្រាប់បង្រ្គប់ជីវភាពរស់នៅ ហើយត្រូវមានគោលដៅច្បាស់លាស់ក្នុងការថតរូបថាថតដើម្បីគោលបំណងអ្វី។ ម្យ៉ាងទៀត ចូរកុំគិតផ្តោតខ្លាំងពេកចំពោះប្រភេទស៊េរីកាមេរ៉ា ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺប្រើបេះដូង និង គំនិតច្នៃប្រតិដ្ឋក្នុងការថតរូប មិនមែនទាល់តែកាមេរ៉ាថ្លៃ ទើបថតរូបបានល្អទេ៕
Article by SRIN SOKMEAN
