នួន ភិមាន ស្ថាបនិករបស់អង្គការ «លើកស្ទួយប្រជាពលរដ្ឋ» ដែលល្បីរន្ទឺដល់បស្ចិមប្រទេស
NEWS 4 years agoប្រមាណជា១៧ឆ្នាំមកហើយដែលអង្គការ «លើកស្ទួយប្រជាពលរដ្ឋ» (People Improvement Organization) បានចាប់បដិសន្ធិឡើងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ទិដ្ឋភាពក្មេងតូចៗដែលដណ្តើមកាកសំណល់អាហារដើម្បីទទួលទាន ខណៈដែលមនុស្សស្ទើរតែគ្រប់គ្នាកំពុងតែរស់នៅក្នុងសង្គមដែលប្រកបដោយសន្តិភាព បានចាក់ដោតដល់បេះដូងជនសាមញ្ញម្នាក់ រហូតជំរុញឲ្យអ្នកស្រីសម្រេចចិត្តបង្កើតអង្គការមួយនេះនៅក្នុងឆ្នាំ ២០០២។ អ្នកស្រីនួន ភិមាន មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងខេត្តកំពង់ចាម ជាស្ថាបនិករបស់អង្គការ PIO ។ ស្ថាបនិកជាស្ត្រីរូបនេះបានចំណាយធនធានផ្ទាល់ខ្លួនជាច្រើនដើម្បីបង្កើតអង្គការ PIO ជាលើកដំបូង ដោយមិនរំពឹងថានឹងទទួលបានការតបស្នងអ្វីក្រៅពីការផ្តល់ចំណេះដឹង និង ការរស់នៅសមរម្យសម្រាប់កុមារជាច្រើនពាន់នាក់ដែលកំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហា។ បើទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កេរ្តិ៍ឈ្មោះនិងសប្បុរសធម៌របស់អ្នកស្រីបានល្បីរន្ទឺដល់បស្ចិមប្រទេសរហូតទទួលបានពានរង្វាន់និងមេដាយជាបន្តបន្ទាប់។ បន្ទាប់ពីរយៈពេល៦ឆ្នាំដែលអ្នកស្រី ភិមាន បានបង្កើតអង្គការPIO ស្ថានីយទូរទស្សន៍ធំបំផុតរបស់អន្តរជាតិបានផ្តល់ពានរង្វាន់ដ៏កម្រមួយសម្រាប់ការងារមនុស្សធម៌របស់អ្នកស្រី គឺ Hero Award ពីកម្មវិធីCNN Hero ។ ពានរង្វាន់និងមេដាយជាច្រើនទៀតត្រូវបានផ្តល់ជូនដល់អ្នកស្រីនួន ភិមាន ជាបន្តបន្ទាប់ទៀតនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥ កន្លងទៅដូចជា Humanitarian Award from Canadian Multicultural Council គ្រឿងឥស្សរិយសសហមេត្រីថ្នាក់ធិបឌិន្ទ ពីលោកជំទាវកិត្តិព្រឹទ្ធបណ្ឌិតប៊ុនរ៉ានីហ៊ុនសែននិងWorld Children Prize Award (Children Nobel Prize) ពីប្រទេសស៊ុយអែត។ ជួបជាមួយទស្សនាវដ្តី សូវរីន អ្នកស្រីនួន ភិមាន បាននិយាយថា ពានរង្វាន់ និងមេដាយទាំងនោះបានធ្វើឲ្យអ្នកស្រីរំភើបក្រៃលែង ជាពិសេសពានរង្វាន់ World Children Prize Award (Children Nobel Prize) ពីប្រទេសស៊ុយអែតដែលត្រូវបានបោះឆ្នោតដោយក្មេងៗជាច្រើនទូទាំងពិភពលោក។
Image Courtesy: PHYMEAN NOUN
តាមរយៈពានរង្វាន់និងមេដាយទាំងនោះ វាបាននាំយកមូលនិធិជាច្រើនសម្រាប់ឧបត្ថម្ភដល់ក្មេងៗរបស់កម្ពុជាជាច្រើនដែលកំពុងប្រឈមនឹងភាពខ្វះខាត។ បច្ចុប្បន្នមានសប្បុរសជនទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេសជាច្រើនបានចូលរួមឧបត្ថម្ភទាំងថវិកានិងសម្ភារបើទោះជាតិចក្តីច្រើនក្តីដើម្បីជួយឧបត្ថម្ភដល់កុមារក្រីក្រ។ រំឭកពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន អ្នកស្រីបាននិយាយថាបើទោះបីជាធ្លាប់ឆ្លងកាត់របបប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថាជីវភាពរបស់អ្នកស្រីមិនសូវជាលំបាកដូចជាក្មេងៗដែលរស់នៅក្នុងសង្គមដែលមានសន្តិភាពទៅហើយ។ រៀបរាប់ពីប្រវត្តិរបស់អ្នកស្រីភិមាន នួនកើតនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧១ នៅមុនរបបប្រល័យពូជសាសន៍ប៉ុលពតបន្តិចនៅក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពមធ្យម។ ប៉ុន្តែអ្វីៗបានឈានទៅដល់ចំណុចសូន្យនៅពេលដែលរបបប្រល័យពូជសាសន៍បានចូលមកដល់។ កាលពីកុមារភាព អ្នកស្រីភិមាន នួន បានឃើញទិដ្ឋភាពជាច្រើននៅក្នុងពេលដែលឆ្លងកាត់របបប្រល័យពូជសាសន៍។ អ្នកស្រីមិនបានទទួលភាពរីករាយនៅក្នុងវ័យកុមារឡើយដោយសារតែរបបខ្មៅងងឹតបានគ្រប់ដណ្តប់ស្ទើរពេញកុមារភាពរបស់អ្នកស្រី។ បើទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជីវិតថ្មីបានចាប់ផ្តើមឡើងម្ដងទៀតក្រោយពេលដែលរបបខ្មៅងងឹតបានបញ្ចប់។ អ្នកស្រីភិមាន នួនបានរំឭកឡើងថា ទឹកចិត្តសណ្តោសប្រណីរបស់អ្នកស្រីត្រូវបានផ្តល់ឲ្យពីអ្នកម្តាយរបស់អ្នកស្រី។ អ្នកស្រីបាននិយាយយ៉ាងដូច្នេះថា «កាលពីខ្ញុំនៅតូច ទោះបីជាយើងនៅសល់តែបាតដៃទទេរទាំងអស់គ្នាប៉ុន្តែម្តាយរបស់ខ្ញុំបានជួយក្មេងស្រី ប្រមាណ១០នាក់មករស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយនិងជួយទំនុកបម្រុងគាត់ ឲ្យទៅរៀនដូច្នេះខ្ញុំមានការចងចាំអំពើល្អដែលគាត់ធ្វើ ទោះបីជារយៈពេលខ្លីដែលខ្ញុំបាននៅជាមួយគាត់ តែអ្វីដែលខ្ញុំចាំជាងគេគឺការទូន្មានឲ្យខ្ញុំធ្វើអំពើល្អ»។ អ្នកស្រីបានបន្តទៀតថា «អ្វីដែលចាំជាងគេគឺការធ្វើជាមនុស្សគឺត្រូវចេះឲ្យត្រលប់ទៅវិញ មិនមែនចេះតែទទួលយកដោយមិនមានការផ្តល់ត្រលប់ទៅវិញនោះទេ។ គាត់ក៏បានប្រាប់ថាឲ្យធ្វើអំពើល្អ មានចិត្តល្អ កុំមើលងាយអ្នកក្រីក្រ»។ នៅក្នុងបណ្តាំចុងក្រោយរបស់ម្តាយជាទីស្រលាញ់របស់អ្នកស្រីភិមាន នួន បានធ្វើឲ្យអ្នកស្រីបានក្លាយជាបុគ្គលឆ្នើមនៅក្នុងសង្គមដូចបច្ចុប្បន្ននេះគឺការសិក្សា «នៅពេលចុងក្រោយដែលគាត់ [ម្តាយ]ជិតផុតទៅហើយ គាត់បានផ្តាំថា ការសិក្សាគឺសំខាន់ខ្លាំងណាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ដូច្នេះបើទោះជាមានលុយឬអត់លុយគឺត្រូវតែប្រឹងរៀនជានិច្ច» អ្នកស្រីភិមាននួននិយាយ។ អ្នកស្រីមានជំនឿថា ការអប់រំគឺជាគន្លឹះនៃជោគជ័យ ហើយក៏ជឿទៀតថាមានតែចំណេះដឹងប៉ុណ្ណោះដែលអ្នកអភិវឌ្ឍន៍សង្គមជាតិឲ្យបានប្រសើរ ដូច្នេះហើយអ្នកស្រីបានខិតខំព្យាយាមយ៉ាងលំបាកក្រោយពីមរណភាពរបស់អ្នកម្តាយ ដើម្បីតែការរៀនសូត្រ។ អ្នកស្រីឆ្លៀតចម្លងសៀវភៅរឿងផង និងលក់ទឹកផងដើម្បីសន្សំប្រាក់ខ្លះដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព និងការរៀនសូត្ររហូតទទួលបានចំណេះដឹងសមរម្យដើម្បីទទួលការងារជាបន្តបន្ទាប់។ អ្នកស្រីភិមាន នួនជាបុគ្គលឆ្នើមមួយរូបដែលបានឆ្លងកាត់ការងារជាមួយដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសកម្ពុជាជាច្រើន ដែលក្នុងនោះរូមមាន អង្គការUNCHR, UNTAC, ADB និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលជាច្រើនទៀត។
Image Courtesy: PHYMEAN NOUN
លើកឡើងពីស្ថានភាពរបស់ជនក្រីក្រនៅកម្ពុជា អ្នកស្រីភិមាន នួន ប្រាប់យ៉ាងដូច្នេះថា «អ្នកខ្លះរិះគន់ថា អ្នកក្រមកពីខ្ជិលធ្វើការ តែតាមពិតអ្នកខ្លះបានខិតខំប្រឹងប្រែងខ្លាំងណាស់ដើម្បីជីវភាពប៉ុន្តែពួកគេនៅតែក្រ»។ បន្ទាប់ពីពិចារណាពីបញ្ហាប្រឈមរបស់កុមារគំនរសំរាមស្ទឹងមានជ័យគឺជាទីតាំងដំបូងបំផុតដែលជំរុញឲ្យស្ថាបនិករបស់អង្គការនេះបានសម្រេចចិត្តសាងសង់សាលារៀនសម្រាប់ក្មេងៗនៅទីនោះ ក្រោយពេលដែលបានទៅឃើញទិដ្ឋភាពគំនរសំរាមដែលគ្របដណ្តប់ដោយក្មេងៗជាច្រើនដែលកំពុងកកាកសំរាមទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដើម្បីក្រពះ។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា «ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តសង់សាលានៅទីនោះព្រោះក្មេងៗទាំងនោះមិនចង់ទៅណាឆ្ងាយពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេឡើយ ពួកគេសុទ្ធតែចង់រៀនសូត្របើតាមដែលខ្ញុំបានសួរនាំ ប៉ុន្តែពួកគេក៏ត្រូវការជួយរកស៊ីចិញ្ចឹមគ្រួសារនិងជួយឪពុកម្តាយផងដែរ»។ សាលារៀននៅក្បែរគំនរសំរាមបានចាប់ផ្តើមពីសិស្សតូចៗចំនួន៥០នាក់ បានបណ្តុះបណ្តាលនិងផ្តល់ការអប់រំជាសន្សឹមៗដល់កុមារដែលរស់នៅជុំវិញគំនរសំរាមដ៏ធំនោះ។ មិនត្រឹមតែផ្តល់ការអប់រំ ក្មេងៗទាំងនោះក៏បានទទួលការហូបចុកសមរម្យដើម្បីការលូតលាស់ផ្នែករូបរាងកាយផងដែរ។ ការអប់រំបានធ្វើឲ្យមនុស្សផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងពិតប្រាកដ អ្នកស្រីភិមាននួន បាននិយាយថា «ក្រោយពីក្មេងបានចូលរៀន ពួកគេបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងច្រើនចាប់តាំងពីការនិយាយស្តី អាកប្បកិរិយាដែលខ្ញុំធ្លាប់ឃើញពួកគេពីមុនបានយកដែកកាយសំរាមមកវាយគ្នា ឈ្លោះគ្នាបានក្លាយជាក្មេងត្រឹមត្រូវមួយរូប»។ អ្នកស្រីបានបន្តទៀតថា «ក្មេងទាំងអស់ធំធាត់រាល់ថ្ងៃលឿនខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំគិតថាពេលដែលក្មេងមិនបានចេះដឹង ហើយអ្នកសុំទាន អ្នកលួចឆក់ប្លន់ ដោយសារតែភាពមិនចេះដឹង និងក្រពះ […..] ប្រទេសជាតិមានការរីកចម្រើនគឺដោយសារគ្រប់គ្នាមានការចេះដឹង ដូច្នេះខ្ញុំចង់ឲ្យគ្រប់គ្នាទាំងអស់ជួយសហការគ្នា ដើម្បីការផ្លាស់ប្តូរនៅប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខ នៅពេលដែលក្មេងរៀនចេះដឹង មានការងារល្អ និងជួយត្រលប់ទៅសង្គមរបស់ពួកគេវិញ»។
បច្ចុប្បន្ននេះ មានសាលារៀនចំនួនបីហើយដែលបានសាងសង់សម្រាប់ក្មេងក្រីក្រ ដែលសាលារៀនធំជាងគេស្ថិតនៅតំបន់ស្ទឹងមានជ័យ។ សិស្សប្រមាណជា១៣១៣ នាក់កំពុងស្ថិតនៅក្នុងការឧបត្ថម្ភរបស់អង្គការPIO និងក្មេងចំនួនប្រមាណា ១៥០នាក់ទៀតកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីរង់ចាំ។ អង្គការ PIO ក៏បានសម្ភោធអគារសិក្សាចំនួន៥ជាន់មួយខ្នងកាលពីឆ្នាំ ២០១៦ ដើម្បីទទួលយកក្មេងៗដែលស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីរង់ចាំជាច្រើននាក់ទៀត៕
Article by VA SONYKA
Image Courtesy: PHYMEAN NOUN