Sovrin
Sovrin
សហគ្រិនស្រ្តីខ្មែរតែម្នាក់គត់យកកាកសំណល់ស្នែងសត្វស្រុកច្នៃជារបស់មានតម្លៃរហូតបានជោគជ័យ
TRAVEL & LIVING 4 years ago
ក្រាសសិតសក់ គ្រឿងអលង្ការដូចជាក្រវិល ចិញ្ចៀន និងបន្តោងខ្សែក វត្ថុតាំងលម្អគេហដ្ឋាន ព្រមរបស់របរប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃជាច្រើនជាទូទៅត្រូវបាននាំចូលយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ពីប្រទេសជិតខាងដើម្បីបំពេញតម្រូវការជាក់ស្តែងរបស់ប្រជាជនកម្ពុជាដោយសារកង្វះក្រុមហ៊ុនផលិតផ្គត់ផ្គង់ក្នុងស្រុក។ លោកស្រី ឃួន ចិន្តា ជាសហគ្រិនស្រ្តីវ័យកណ្តាលមួយរូបមកពីខេត្តព្រៃវែងដែលបានគិតគូរអំពីបញ្ហានេះ ហើយតស៊ូ ចំណាយពេលវេលារហូតជិត២០ឆ្នាំតាំងពីឆ្នាំ២០០៣មកក្នុងបេសសកកម្មសិក្សាផលិតកែច្នៃស្នែងគោក្របីដែលជាកាកសំណល់មួយប្រភេទសេសសល់ពាសវាលពាសកាលគ្មានតម្លៃមកផលិតជាសម្ភារៈប្រើប្រាស់ និងគ្រឿងអលង្ការដែលមិនមានសហគ្រិនណាម្នាក់ធ្លាប់ធ្វើបែបនេះឡើយក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តសហគ្រិនកម្ពុជា។
លោកស្រីបានរៀបរាប់ប្រាប់ សូវរីន ថា ដោយសារបញ្ហាជីវភាពខ្វះខាតនៅស្រុកកំណើត លោកស្រីបានសម្រេចចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកទៅផ្សងព្រេងរកការងារធ្វើនៅប្រទេសថៃមួយរយៈកាលពីជិត២០ឆ្នាំមុនជាមួយស្វាមី ប៉ុន្តែនៅពេលទៅដល់ទីនោះ ការរស់នៅទីនោះមានការលំបាកជាងការរំពឹងទុកសម្រាប់មនុស្សស្រីដូចជាលោកស្រី។ ម្យ៉ាងដោយសារកាលនោះលោកស្រីមានកូនតូចផង ទើបលោកស្រីនិងស្វាមីបានសម្រេចជាថ្មីមកសាងវាសនានៅស្រុកកំណើតវិញ។ ពេលមកដល់ខេត្តព្រៃវែងវិញ ស្វាមីគាត់បានចូលធ្វើការឲ្យអង្គការមួយឈ្មោះអង្គការប្រាសាក់ ហើយបានរៀនជំនាញវិជ្ជាជីវៈផ្នែកកែច្នៃស្នែងសត្វនៅទីនោះ។ បន្ទាប់មក ប្តីប្រពន្ធមួយគូនេះបានបើកអាជីវកម្មកែច្នៃស្នែងគោក្របីជាលក្ខណៈគ្រួសារ ពីព្រោះផ្ទះរបស់ពួកគាត់ស្ថិតនៅខាងក្រោយហាងលក់ស៊ុបគោ។ ពួកគាត់ក៏ចេះតែប្រមូលកាកសំណល់ស្នែងនិងឆ្អឹងគោពីហាងនោះមកថែរក្សាទុកដើម្បីកុំឲ្យវាជះក្លិនមិនល្អប៉ះពាល់ដល់ការរស់នៅផង និង ដើម្បីធ្វើជាវត្ថុធាតុដើមសម្រាប់សង្វាក់ផលិតកម្មកែច្នៃផង “អ្នកគិតថាសម្រាមអត់អីទេ បោះវាចោលទៅ តែថ្ងៃណាមួយវាធ្វើឲ្យអ្នកមានបញ្ហា ព្រោះអ្នកមិនបានគិតពីវា”។
ការកែច្នៃស្នែងសត្វគោក្របីនេះស្តាប់ទៅសាមញ្ញ ប៉ុន្តែការអនុវត្តមានច្រើនដំណាក់កាលសាំញ៉ាំ និង ប្រើរយៈពេលយូររហូតដល់រាប់ខែទើបបង្កើតបានជាផលិតផលសម្រេច “កាលណាវា (ស្នែង) ត្រូវទឹកត្រូវដី វាពុកផុយស្អុយរលួយ មានក្លិនខ្លាំងមែនទែន! លាងសម្អាតវា ដាក់លើទ្រនើរកុំឲ្យជាប់ដី នោះទើបទុកបានយូរ! យកមកថ្មី ដាក់កន្លែងថ្មី អាចាស់ដាក់កន្លែងចាស់ អត់អាចដាក់ចូលគ្នាបានទេ ត្រូវការ space (កន្លែងទំនេរ) ធំ ” ស្ថាបនិកសិប្បកម្មផលិតផលស្នែង “សុមនា” រូបនេះបានលើកឡើង។ មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យការងារនេះត្រូវចំណាយពេលយូររហូតដល់៦ខែ ពីព្រោះស្នែងគោក្របីដែលទិញពីឈ្មួញមកត្រូវយកមកលាងសម្អាតដោយទឹកសាប៊ូ ហើយស្ងោរដាក់ហាលថ្ងៃឲ្យស្រមោចស៊ីឲ្យអស់សាច់ រួចហាលក្នុងម្លប់ឲ្យត្រូវខ្យល់រហូតហើរក្លិនអស់ទើបយកមកឈូសកែច្នៃជាវត្ថុផ្សេងៗបាន។ ក្រោយលាងសម្អាតរួច ស្នែង ឬ ឆ្អឹង ១០០គីឡូក្រាមនៅសល់ខ្លឹមដែលអាចប្រើការបានយ៉ាងច្រើនបំផុតតែ ១៥គីឡូក្រាមប៉ុណ្ណោះ។
ផលិតផលទាំងអស់របស់សិប្បកម្មខាងលើសុទ្ធតែមានលក្ខណៈពិសេសតែមួយគ្មានពីរនោះទេ ដោយហេតុថា ផលិតទាំងនោះធ្វើពីស្នែងធម្មជាតិដែលមានពណ៌ខុសគ្នាៗទាំងអស់ ហើយសូម្បីតែស្នែងសត្វតែមួយក៏ដោយក៏មានពណ៌ខុសគ្នាតាមកន្លែងដែរ។ ផលិតផលដែលពិបាកផលិតបំផុតនោះគឺ ក្រាសសិតសក់ ដែលទាមទារស្នែងរឹងមាំបំផុតចាប់ពីអាយុ ២០ឆ្នាំឡើង ហើយសព្វថ្ងៃ ស្នែងប្រភេទនេះគឺពិបាករកណាស់ នេះបើតាមការអះអាងរបស់ម្ចាស់សិប្បកម្មផ្ទាល់។ ចំណុចពិសេសមួយទៀតនោះគឺ ផលិតផលភាគច្រើនរបស់សុមនាត្រូវបានកែច្នៃតាមរូបរាងធម្មជាតិរបស់ស្នែងសត្វតែម្តង។ ការច្នៃស្នែងតាមរាងធម្មជាតិធ្វើឲ្យផលិតផលសម្រេចស្រស់ស្អាតតាមបែបធម្មជាតិមិនខុសពីការច្នៃវត្ថុសិល្បៈចេញពីរាងខ្លឹមឈើនោះទេ។
សព្វថ្ងៃ សិប្បកម្មផលិតផលស្នែង “សុមនា” មានទីតាំងស្ថិតនៅជាន់ទី៤នៃផ្សារទំនើបសូរិយា។ រីឯកន្លែងរោងសិប្បកម្មផលិតមានទីតាំងស្ថិតនៅតំបន់ជើងឯក ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ។អតិថិជនភាគច្រើនរបស់សុមនាគឺជាជនជាតិបរទេសដែលយល់ដឹងច្រើនអំពីតម្លៃនៃវត្ថុសិល្បៈកែច្នៃ។ ជាចុងក្រោយ លោកស្រី ឃួន ចិន្តា បានបញ្ជាក់ថា ផលិតផលស្នែងមិនត្រឹមតែមានសោភណភាពស្អាតនោះទេ ប៉ុន្តែស្នែងជានិមិត្តរូបនៃភាពត្រជាក់ត្រជុំសុខដុមរមនាតាមជំនឿពីបុរាណរៀងមក ដូចនេះហើយទើបឈ្មោះ “សុមនា” ត្រូវបានចាប់បដិសន្ធិឡើងទៅតាមអត្ថន័យភាពសុខដុមរមនានៃស្នែង។ លើសពីនេះទៅទៀត ផលិតផលស្នែងមានអត្ថប្រយោជន៍ដល់សុខភាព មិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាពដូចការប្រើផលិតផលធ្វើពីប្លាស្ទិកឡើយ៕
