Sovrin
Sovrin
សហគមន៍អេកូទេសចរណ៍ថ្មីរះក្នុងស្រុកកំពង់ត្រាចដែលអ្នកដំណើរច្រើនរំលង
TRAVEL & LIVING 6 years ago
កន្លងមក ភ្ញៀវទេសចរជាតិនិងអន្តរជាតិដែលនិយមចូលចិត្តដំណើរកម្សាន្តបែបអេកូទេសចរណ៍នៅកម្ពុជា ច្បាស់ជាស្គាល់សហគមន៍អេកូទេសចរណ៍ល្បីៗដូចជា សហគមន៍ជីផាត សហគមន៍ចំបក់ និង សហគមន៍កោះទ្រង់ ដែលសុទ្ធសឹងតែមានសេវាកម្មទេសចរណ៍កម្សាន្តលម្ហែសប្បាយប្លែកៗ ព្រមទាំងមានសេវាកម្មផ្ទះស្នាក់ សម្រាប់ឲ្យ ភ្ញៀវបានសាកល្បងនូវរសជាតិបែបផែនជីវិតពិតៗរបស់ប្រជាជន ។ ឥឡូវនេះក្នុងទឹកដីខេត្តកំពត ក៏មានសហគមន៍អេកូទេសចរណ៍ថ្មីមួយគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ នោះគឺ “សហគមន៍ទេសចរណ៍អន្លង់ព្រីង”។
ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត
អន្លង់ព្រីង មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងឃុំបឹងសាលាខាងត្បូង ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត មានចម្ងាយប្រមាណ ជាង១៤០គីឡូម៉ែត្រពីរាជធានីភ្នំពេញ និង ១៣គីឡូម៉ែត្រពីផ្សារកំពង់ត្រាច។ ដើម្បីទៅដល់ទីនោះ ភ្ញៀវត្រូវធ្វើដំណើរ ពីភ្នំពេញតាមផ្លូវជាតិលេខ៣។ លុះមកដល់ផ្លូវបំបែក បែកគូស ត្រូវបត់ឆ្វេងដៃតាមផ្លូវជាតិលេខ៣១រហូតដល់ផ្លូវបែក ជាពីរត្រង់ស្រុកកំពង់ត្រាចទើបបត់ឆ្វេងតាមផ្លូវទៅច្រកព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាម តន់ហន់។ ក្រោយពេលបត់ចូលបន្តិច លោកអ្នកនឹងឃើញក្លោងទ្វារវត្ត អង្គជុំស្រះឈូក ហើយបត់ចូលតាមផ្លូវលំនោះទៅត្រង់ក្នុងចម្ងាយផ្លូវ៨គីឡូម៉ែត្រ។
ក្នុងដំណើរកម្សាន្តរយៈពេលពីរថ្ងៃមួយយប់នៅលើទឹកដីពិភពសត្វក្រៀលដ៏កម្រនេះ ពួកយើងបានទទួលការ ស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្តៅពីប្រធានសហគមន៍ និង ក្រុមការងារ ដែលបានជួយធ្វើបទបង្ហាញខ្លីៗណែនាំអំពីសក្តានុពល ទេសចរណ៍និងសេវាកម្មផ្សេងៗនៅក្នុងតំបន់របស់ពួកគាត់។ ក្រៅពីការទស្សនាហ្វូងសត្វក្រៀល និងពពួកសត្វស្លាប ទឹកជាច្រើនប្រភេទនៅក្នុងតំបន់ដីសើមនៃបឹងអន្លង់ព្រីងនេះ ពួកយើងបាន ទទួលបទពិសោធន៍នៃការទទួលទាន អាហារនៅលើទីស្នាក់ការសហគមន៍ដែលធ្វើអំពីឈើសង់ខ្ពស់ផុតពីដី ហ៊ុមព័ទ្ធ ទៅដោយដើមប្លុង (ប្រភេទស្មៅទឹក ម្យ៉ាង មានមើមដែលអាចបរិភោគជាអាហារបាន) ច្រើនស្អេកស្កះប្រៀបដូចជា វាលស្រែលាតសន្ធឹងដាច់កន្ទុយភ្នែក។
ទីស្នាក់ការសហគមន៍ទេសចរណ៍អន្លង់ព្រីង
ក្រោយពេលបាយថ្ងៃត្រង់រួច ពួកយើងសម្រាកទម្រេតខ្នងក្នុងអង្រឹងបន្តិច ទើបចេញទៅមើលសត្វស្លាបដែល ពួនសម្ងំលាក់ខ្លួនរកចំណីនៅក្នុងគុម្ពោតព្រៃស្មាច់កណ្តាលវាលស្រែប្លុង ដែលមានចម្ងាយមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីទីស្នាក់ការ សហគមន៍នោះឡើយ។ ដូចនេះ យើងមិនចាំបាច់ជិះយានជំនិះអ្វីឡើយ គ្រាន់តែធ្វើដំណើរថ្មើរជើងតាមមគ្គុទ្ទេសក៏ ប្រចាំតំបន់ម្នាក់ប៉ុននោះជាការស្រេច។ បន្ទាប់ពីនោះ មគ្គុទ្ទេសក៏បាននាំពួកយើងចេញពីកន្លែងមើលសត្វទៅភូមិ ជ្រេសដែលជាកន្លែងអ្នកភូមិប្រមូលផ្តុំគ្នាអង្គុយត្បាញកន្រ្តកនិងកន្ទេលចចូតតាមលក្ខណៈប្រពៃណីតពីដូនតារបស់ ពួកគាត់នៅក្នុងតំបន់នេះតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ។
Image courtesy: Cambodia Nature Birding Club
តម្បាញកន្រ្តក និងកន្ទេលចចូត
លុះមកដល់ពេលរសៀលជ្រេ ប្រហែលម៉ោង៤ ពួកយើងបានមកដល់ភ្នំមួយក្នុងភូមិអន្លង់ថ្ងាន់ ឃុំប្ញស្សីស្រុក ខាងកើត ភាគខាងត្បូងឆៀងខាងលិចនៃសហគមន៍អន្លង់ព្រីង ដែលជាកន្លែងដ៏ពិសិដ្ឋបំផុតសម្រាប់មើលទេសភាព វាលស្រែនិងភូមិដ្ឋានប្រជាជនយ៉ាងស្រស់ស្អាតបំផុតប្រចាំតំបន់នោះ។ អ្នកស្រុកហៅទីនោះថា ភ្នំគងលាន់ ដោយសារតែកាលពីសម័យដើម ប្រជាជនធ្លាប់ឮសូរសម្លេងគងលាន់ចេញពីភ្នំនេះ ដែលពួកគេមានជំនឿថាជា សម្លេងគងរបស់អ្នកតាភ្នំដែលថែរក្សាការពារភ្នំ។ នៅលើកំពូលភ្នំមានអាស្រមដែលជាទីគោរពសក្ការៈ របស់ពុទ្ធ សាសនិកជនទាំងឡាយ ដែលអ្នកស្រុកហៅថា ប្រាសាទភ្នំគងលាន់។ យើងអាចឈរគន់មើលទេសភាពយ៉ាងស្រស់ត្រកាលពីប្រាសាទនោះ ឃើញផ្លូវវែងអន្លាយអមដោយដើមត្នោតសងខាង វាលស្រែ របស់ប្រជាកសិករក្បែរៗនោះ រមណីយដ្ឋានភ្នំទឹក និង ច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិកម្ពុជា-វៀតណាម ព្រែកចាក-ហាទៀង។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា ភ្នំនេះមានលក្ខណៈអំណោយផលល្អដល់ទេសចរ ព្រោះវាមានកម្ពស់មធ្យម ត្រឹមកាំជណ្តើរ ចំនួន១២៣កាំប៉ុណ្ណោះ។ នៅចង្កេះភ្នំ មានល្អាងចំនួនពីរ ប៉ុន្តែដោយពេលវេលាខ្លី យើងបានចូលទស្សនាល្អាងមួយ ដែលស្ថិតនៅក្រោយសាលាបឋមសិក្សាអន្លង់ថ្ងាន់។ ច្រកចូលមាត់ល្អាងឡោមព័ទ្ធដោយដើមប្ញស្សីជាច្រើនចោលម្លប់ ត្រឈឹងត្រឈៃ។ រីឯផ្នែកខាងក្នុងល្អាងដែលមានជម្រៅប្រហែល៤-៥ម៉ែត្រ មានថ្មរាបស្មើអាចឲ្យភ្ញៀវអង្គុយសម្រាក បំបាត់នឿយហត់បាន។ ក្រោយពីចុះពីលើភ្នំវិញ យើងបានឃើញប្អូនៗសិស្សសាលាបឋមសិក្សាអន្លង់ថ្ងាន់នាំគ្នាជិះកង់ បណ្តើរគ្នាចេញពីសាលារៀនត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនក្នុងបរិយាកាសយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។
ម៉ោង៥រសៀល ពួកយើងបានជិះកង់កំសាន្តគយគន់ទេសភាពតាមដងផ្លូវកាត់ពីភូមិមួយទៅភូមិមួយស្វែង យល់ពីជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកស្រុក ព្រមទាំងបានចូលវត្តមួយឈ្មោះថា វត្តថ្មបើក ដែលព្រះសង្ឃនៅទីនោះ មានសង្ឃដីកាអះអាងថាជាវត្តបុរាណមានអាយុកាលរហូតជាង១០០ឆ្នាំ ថែមទាំងមានដើមច័ន្ទគិរីបែកមែកសាខា ដ៏ធំមួយដែលមានអាយុកាលចំណាស់ហោចណាស់ក៏រាប់សិបឆ្នាំដែរ។
វត្តថ្មបើក
ក្រោយមក ដោយសារព្រលប់ណាស់ទៅហើយ យើងបានចូលទៅសម្រាកមួយយប់នៅផ្ទះស្នាក់ដ៏ស្រស់ ស្អាតមួយនៅភូមិជ្រេសដែលជាភូមិបម្រើសេវាកម្មទេសចរណ៍មួយក្នុងចំណោមភូមិទេសចរណ៍ចំនួន៣នៃសហគមន៍ អន្លង់ព្រីង។ នៅយប់នោះ យើងទទួលទានអាហារ ដែលចម្អិនដោយស្នាដៃប្រជាសហគមន៍ផ្ទាល់ ។ ម្រះ ត្រសក់ ត្រប់ ស្លឹកល្ងៀង ល្ពៅ ត្រលាច ក្តឹបឪឡឹក សុទ្ធសឹងតែតូចៗ ដាំដុះតាមក្បួនកសិកម្មខ្មែរពិតៗ ផ្សំជាមួយរសជាតិត្រីស្រែ និង សាច់ជ្រូកចិញ្ចឹមតាមលក្ខណៈគ្រួសារ បង្កើត បានជាមុខអាហារសាមញ្ញតែឈ្ងុយឆ្ងាញ់ជាប់មាត់។ កន្លែងដែលយើង ស្នាក់មានអគ្គិសនីគ្រប់គ្រាន់ ប៉ុន្តែពុំមានទឹកម៉ាស៊ីនទៅដល់ឡើយ ដូចនេះយើងជាទេសចរនិង អ្នកភួមិត្រូវប្រើទឹក អណ្តូងឬទឹកស្រះសម្រាប់ងូត និង ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ។ បន្ទប់ស្នាក់មានបរិយាកាសស្អាតសមរម្យ និងមានការរៀបចំ កម្រាលពូក មុង ភួយ ខ្នើយ ដែលមានអនាម័យអាចទទួលយកបាន។ ផ្ទះស្នាក់មានតម្លៃ៤ដុល្លារសម្រាប់ភ្ញៀវម្នាក់ និង អាហារមួយពេល៣ដុល្លារសម្រាប់ម្នាក់ផងដែរ។
លុះព្រឹកព្រឹកឡើង យើងបានទទួលទានអាហារពេលព្រឹកគុយទាវបែបស្រុកស្រែនៅក្នុងផ្សារក្រមួនតូច មួយនៅមុខវត្តថ្មបើក។ ផ្សារក្រមួននោះមានលក់នំបញ្ចុក បាញ់ឆែវ បង្អែម និង នំខ្មែរបន្តិចបន្តួច តួយ៉ាង នំពុម្ព នំជើង ជ្រូក នំកង នំក្រូច ជាដើម។ មុននឹងត្រឡប់មកភ្នំពេញវិញ យើងបានឆ្លៀតចូលទៅមើលសកម្មភាពអ្នកភូមិកោះត្នោត ផលិតនំបញ្ចុកសម្រាប់លក់ក្នុងភូមិ (ធ្វើភ្លាមលក់ភ្លាម មិនប្រើម្សៅផ្អាប់ទុកយូរ) ។ អ្នកភូមិយ៉ាងកុះករកំពុងឈរចោម រោមរង់ចាំទិញនំបញ្ចុកដែលគេថ្លឹងលក់។ នំបញ្ចុកនោះគេហូបជាមួយទឹកត្រីផ្អែមតាមការនិយមរបស់អ្នកស្រុកនោះ លុះដល់ពេលមានបុណ្យទានទើបគេធ្វើនំបញ្ចុកសម្លខ្មែរ។ ចុងក្រោយ យើងបានបន្តចូលមើលការបិតស្រាអង្ករតាម បែបប្រពៃណីនៅផ្ទះបងស្រីម្នាក់ដែលរស់នៅភូមិជ្រេស។ បងស្រីបានប្រាប់ថា ស្រាដែលល្អត្រូវបិតរយៈពេល៤យប់ រហូតដល់វាឡើងដល់ចំណុចក្រិតលេខ៣០ តាមការវាស់ដោយប្រើឧបករណ៍ម្យ៉ាងហៅថា ជញ្ជីងថ្លឹងស្រា ប៉ុន្តែក៏មាន ឈ្មួញខ្លះមកទាក់ទងទិញស្រាខ្លាំង (លើសចំណុចក្រិតនេះ) សម្រាប់ធ្វើថ្នាំកែរោគផ្សេងៗផងដែរ។
សកម្មភាពផលិតនំបញ្ចុកតាមបែបបុរាណ
ក្រៅពីសកម្មភាពដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ សហគមន៍ទេសចរណ៍អន្លង់ព្រីងនៅមានបម្រើសេវាកម្ម ទេសចរណ៍ផ្សេងៗទៀតដូចជា ការជិះគោយន្តដើរលេងតាមភូមិ ការទស្សនាសកម្មភាពដាល់អំបុក និង ការទស្សនា សកម្មភាពនេសាទត្រីរបស់សហគមន៍ និង មានរៀបចំត្រៀមបង្កើត សេវាកម្មថ្មីៗនៅពេលអនាគតដើម្បីឲ្យស្របតាម តម្រូវការជាក់ស្តែងរបស់ទេសចរជាតិនិងអន្តរជាតិ៕
Article by SRIN SOKMEAN
