Sovrin
Sovrin
សព្វថ្ងៃនេះ ការគូរគំនូរ គឺមិនសូវបានមនុស្សម្នាចាប់អារម្មណ៍ប៉ុន្មានទេ ក៏ដោយសារតែអ្នកខ្លះគិតថា គំនូរ មិនមែនជាការងារងាយស្រួល និងរកប្រាក់ចំណូលបានច្រើននោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោក លឿម ឡន ដែលជាវិចិត្រករគំនូរទឹកម្នាក់ បានប្រឹងប្រែងដោយយកចិត្តទុកខ្លាំងលើការគូរគំនូរទឹក រហូតអាចបង្កើតជាវិចិត្រសាលមួយបន្ទាប់ពីលោកបានសិក្សារៀនជំនាញគូររូបនេះ នៅសាលាហ្វាពន្លឺសិល្បៈ នាខេត្តបាត់ដំបងរួចមក។ ទេពកោសល្យ ដែលជាឈ្មោះវិចិត្រសាលរបស់លោក ដែលបានបង្កើតតាំងពីឆ្នាំ ២០១៥ មកម្ល៉េះ បើគិតមកដល់ពេលនេះ គឺរយៈពេលបីឆ្នាំទៅហើយ ដែលមកដល់ឆ្នាំនេះផ្ទាំងគំនូរទឹកជាច្រើនសន្លឹកត្រូវបានសាយភាយទៅដល់បណ្តាប្រទេសអ៊ឺរ៉ុបជាបណ្តើរៗទៀតផង។
ស្ថិតនៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបងផ្ទាល់ និងដោយសារតែមានចំណង់ចំណូលចិត្តទៅលើការអភិរក្សអ្វីដែលជាការបន្សល់ទុកពីសម័យកាលមួយទៅសម័យកាលមួយនោះ ឡន មិនត្រឹមតែជាវិចិត្រករគំនូរទឹកប៉ុណ្ណោះទេ ក្នុងនោះលោកក៏ជាអ្នកថតរូបចំណានម្នាក់ ហើយរាល់កម្រងរូបភាពដែលថតបាន ត្រូវយកមកគូរចេញជាគំនូរទឹកឲ្យមាន ភាពរស់រវើកយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ ទាក់ទងជាមួយនឹងការគូរគំនូរទឹកនេះដែរ លោកក៏បានលើកឡើងថា វាមិនមែនជាភាពងាយស្រួលប៉ុន្មានទេ ដោយហេតុថា គំនូរទឹក ខុសគ្នាពីគំនូរដែលគូរដោយខ្មៅដៃ ព្រោះយើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ក្នុងការគូរកុំឲ្យខុស បើសិនជាខុស នោះយើងមិនអាចលុបឬកែសារថ្មីដូចគំនូរធម្មតាបានទេ។ យ៉ាងណាមិញ រាល់ប្រភេទគំនូរទឹកទាំងអស់ លោកបានបញ្ជាក់ទៀតថា វាមិនមែនផ្តោតទៅលើអត្ថន័យលើរូបភាពនោះពេកទេ វាគ្រាន់តែជាផ្ទាំងគំនូរមួយដែលបង្ហាញឲ្យឃើញពីទំនៀមទំលាប់ សំណង់អាគារ និងការរស់នៅ។ ជាក់ស្តែង លោកបានគូររូបពីអ្វីដែលខេត្តបាត់ដំបងមាន និងបន្សល់ទុកដែលភាគច្រើន ជាសំណង់អាគារដែលសល់ពីសម័យអាណានិគមបារាំង និងវប្បធម៌ ប្រពៃណីរបស់ខ្មែរ តាំងពីមុនមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។ លើសពីនេះទៀត គំនូររបស់លោកត្រូវបានដាក់តាំងពិព័រណ៍នៅបណ្តាប្រទេសអឺរ៉ុបមួយចំនួន ដូចជា បារាំង អាមេរិក(ញូវយ៉ក) និង ថែមទាំងមានភ្ញៀវទេសចរបរទេសជាវយកទៅដាក់តាំងនៅក្នុងសារមន្ទីរជាតិនៅប្រទេស សាំងហ្គាពួរទៀតផង។ ទាំងអស់នេះ គឺផ្តើមចេញពីឆន្ទៈសេចក្តីស្រឡាញ់ចេញពីបេះដូង និងភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការរំលេចឲ្យបាននូវគំនូរទឹកដ៏មានភាពរស់រវើក។ លោកបានបញ្ជាក់ទៀតថា ការគូររូបគឺសំខាន់ ដែលយើងចាំបាច់ត្រូវប្រើបច្ចេកទេសក្នុងការគូរ ត្រូវចេះរើសប្លង់ឲ្យទាក់ទាញ និងជាពិសេសការប្រើពណ៌ទៅលើរូបនោះ ថាតើចំណុចណាគួរប្រើពណ៌អ្វី។
Image Courtesy: Tep Kosal Gallery
ស្របពេលនឹងការរៀបរាប់បង្ហាញពីជីវិតការងារជាងគំនូររបស់ខ្លួនរួចមក លោក ឡន ហាក់ដូចជាសម្តែងនូវអារម្មណ៍រំភើប និងជឿជាក់ ដែលខ្លួនបានក្លាយជាធនធានមួយរូប ហើយបានចូលរួមលើកស្ទួយវិស័យសិល្បៈដែលជំរុញឲ្យទេសចរណ៍នៅកម្ពុជាមានភាពរីកចម្រើន ហើយជាចុងក្រោយ លោកក៏សំណូមពរទៅដល់ក្រសួងវប្បធម៌ វិចិត្រសិល្បៈ ក៏ដូចជាស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ស្នើរសុំក្នុងការបង្កើតឲ្យមានជាសារៈមន្ទីរជាតិ ដើម្បីតម្កល់រាល់ស្នាដៃសហសម័យសម្រាប់វិចិត្រករនាពេលបច្ចុប្បន្ន ដើម្បីទុកជាតឹកតាងថាកូនខ្មែរអាចធ្វើបាន មិនចាញ់បរទេសនោះទេ៕
Article by CHAN SEREYRATH
