Sovrin
Sovrin
ដើម្បីសង្គ្រោះសត្វចិញ្ចឹមនៅកម្ពុជា Madam Loan ស៊ូប្រឈមនឹងការងារដ៏លំបាកជាច្រើន
NEWS 6 years ago
សត្វឆ្កែនិងឆ្មា ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ទូទាំងពិភពលោកមកថា ជាសត្វចិញ្ចឹមដែល មានភាពស្មោះត្រង់ និងមានមនោសញ្ជេតនាខ្លាំងណាស់ចំពោះម្ចាស់របស់ខ្លួន។ អ្នកស្រលាញ់សត្វចិញ្ចឹម មិនត្រឹមតែទុកវាជាសត្វជាទីស្រលាញ់ប៉ុណ្ណោះទេ ហើយថែមទាំងចាត់ទុកវាជាសមាជិកដ៏គួរឲ្យស្រលាញ់មួយក្នុងគ្រួសារផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែជាអកុសលសត្វចិញ្ចឹមទាំង២ប្រភេទនេះតែងត្រូវម្ចាស់របស់ខ្លួនបោះបង់ចោលជារឿយៗ នៅពេលវាមានអាយុច្រើន និងមានជំងឺជាដើម។ ពិសេសគឺសត្វឆ្កែនិងឆ្មា ដែលមានរូបរាងមិនប្រក្រតី ឬមានរូបឆោមមិនស្រស់ស្អាត។ ក្រោយពេលត្រូវគេបោះបង់ ជីវិតសត្វទាំងនោះក្លាយជាសត្វអនាថា តែលតោល និងត្រូវប្រឈមនឹងភាពភ័យខ្លាច ជំងឺរាតត្បាត និងអំពើប្រល័យរបស់អ្នកជួញដូរសត្វចិញ្ចឹមជាចំណីអាហារយ៉ាងឃោរឃៅជាទីបំផុត។ តើអ្វីជាតម្លៃពិតប្រាកដនៃការចិញ្ចឹមសត្វទាំងនោះ នៅពេលដែលម្ចាស់សត្វចិញ្ចឹមត្រូវបានបោះបង់ដោយម្ចាស់របស់ខ្លួនបែបនេះ?
ទិដ្ឋភាពលំបាកវេទនានៃសត្វអនាថាទាំងនោះបានអន្ទងចិត្តឲ្យ Madam Loan ដែលជាអ្នកដែលស្រលាញ់សត្វបំផុត ចាប់ផ្តើមការងារដ៏លំបាកមួយអស់រយៈពេលប្រមាណ២០ឆ្នាំមកហើយ។ មកដល់ប្រទេសកម្ពុជានៅឆ្នាំ ១៩៩៦ Madam Loan ដែលជាជនជាតិខ្មែរបារាំង រស់នៅប្រទេសបារាំង បានត្រលប់មករស់នៅប្រទេសកម្ពុជាជាមួយនឹងស្វាមីដែលជាជនជាតិខ្មែរ។ Madam Loan ដែលបច្ចុប្បន្នជាស្ថាបនិកនៃសមាគមការពារសត្វកម្ពុជា ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអ្នកដែលមានទឹកចិត្តល្អបំផុត មិនថាចំពោះមនុស្សឬសត្វឡើយ។
ត្រលប់ទៅ២០ឆ្នាំមុនដោយសារក្តីអាណិត និងស្រលាញ់សត្វសុនខ និងសត្វឆ្មាទាំងនោះ អ្នកស្រីបានរើសសត្វអនាថា មកចិញ្ចឹមត្រឹមតែ១០ទៅ២០ក្បាលប៉ុណ្ណោះ។ ដំណើរការនៃការបើកស្ថាប័នសង្រ្គោះសត្វនេះ កើតឡើងដោយមិនបានព្រៀងទុក ខណៈកំណើននៃសត្វអនាថាកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់ រហូតដល់មានការលំបាកក្នុងការគ្រប់គ្រងតែម្នាក់ឯង។ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ Madam Loan បានសម្រេចចិត្តស្នើសុំបង្កើតសមាគមន៍ការពារសត្វកម្ពុជា ដែលមានទីតាំងនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។ នៅទីនោះអ្នកស្រីបានចិញ្ចឹមសត្វសុនខចំនួនជាង១៥០ក្បាល និងសត្វឆ្មាជាង៨០ក្បាល ដែលភាគច្រើនកំពុងមានជំងឺត្រូវការសង្រ្គោះ។ ស្របពេលជាមួយគ្នា សមាគមន៍នេះក៏កំពុងផ្តល់ចំណីដល់សត្វអនាថាដែលរស់នៅក្នុងវត្តចំនួន៦ នៅក្នុងក្រុងភ្នំពេញផងដែរ។
Madam Loan គ្មានពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់នោះទេ ទោះបីជាមានអាយុជិត ៦០ឆ្នាំ ហើយក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីនៅតែបន្តបេសកកម្មរបស់អ្នកស្រីជានិច្ច និងមិនដែលត្អូញត្អែរឡើយ។ វាជាការលំបាក និងការលះបង់ដ៏ធំមួយ ខណៈដែលម្ចាស់សត្វចិញ្ចឹមមួយចំនួនអាចចិញ្ចឹមសត្វត្រឹមតែចំនួនតិចប៉ុណ្ណោះ រីឯ Madam Loan វិញបែរជាចំណាយធនធានផ្ទាល់ខ្លួនចិញ្ចឹមនិងមើលថែសត្វរាប់រយក្បាល ហើយភាគច្រើនជាសត្វដែលមិនមានរូបរាងស្អាត និងថែមទាំងមានជំងឺទៀតផង។
សុនខតូចៗជាច្រើនត្រូវបានដាក់ដោយឡែកពីសុនខធំ។ ក្នុងចំណោមសុនខដែលកំពុងរត់លេងសប្បាយ សុនខមួយក្បាលកំពុងឈរជើងពីរ លើកដៃសំពះ ដោយបិទភ្នែក បង្ហាញទឹកមុខក្រៀមក្រំស្រងូតស្រងាត់ ត្បិតតែវាមាន ដុះដុំគីសធំ មិនអាចវះកាត់បាន ហើយត្រូវរស់នៅកំដរថ្ងៃស្លាប់យ៉ាងគួរឲ្យអាណិតទីបំផុត។ និយាយផងយកសុនខមួយក្បាលនេះមកឱបផងថើបផង ទឹកភ្នែកអ្នកស្រីក៏ស្រក់ចុះមួយរំពេច «ខ្ញុំអាណិតវាណាស់ ដែលមិនអាចព្យាបាលវាបាន ខ្ញុំសុំទោស។» សុនខមួយក្បាលនោះ មិនអាចរត់លេងដូចសុនខផ្សេងទៀតទេ វាចូលចិត្តនៅម្នាក់ឯង ស្ងាត់ៗដើម្បីសម្រាក។ ក្រៅពីសុនខកំសត់ដែលប្រឹងតស៊ូរស់នៅជាមួយអ្នកស្រី ក៏មានសុនខជាច្រើនទៀត រត់មករក Madam Loan ដែលពួកវាចាត់ទុកថាជាម្ចាស់របស់ខ្លួនទាំងរីករាយ។
បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកស្រីទទួលយកតែសត្វណា ដែលពិតជាមិនអាចរកម្ចាស់ឃើញ និងត្រូវការសង្រ្គោះបន្ទាន់ប៉ុណ្ណោះ។ សត្វនៅក្នុងសមាគមន៍ដែលបានស្លាប់ត្រូវបានបូជា ហើយរក្សាទុកធាតុ ដូចមនុស្សផងដែរ។ អ្នកស្រីបានបង្ហាញបន្ទប់ដាក់ធាតុ ដែលអ្នកស្រីបានរក្សាទុករហូតកំណត់មួយឆ្នាំទើបយកទៅលែងនៅក្នុងទន្លេ ដើម្បីឲ្យវិញ្ញាណរបស់សត្វដែលអ្នកស្រីធ្លាប់បីបាច់ថែរក្សាមានសេរីភាព។
អ្វីដែលជាកង្វល់ធំបំផុតសម្រាប់អ្នកស្រី គឺការទាក់ទាញប្រជាជនខ្មែរឲ្យចេះស្រលាញ់សត្វ និងស្វែងរកអ្នកដែលបន្តធ្វើការនៅក្នុងសមាគមន៍នេះទៅមុខទៀត «ខ្ញុំបារម្ភណាស់ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចអត់ពីខ្ញុំទៅ គ្មានអ្នកណាមើលពួកវា។» អ្នកស្រីនិយាយថា បច្ចុប្បន្ននេះ លទ្ធភាពនៃការទទួលយកសត្វមកចិញ្ចឹមត្រូវបានកម្រិត ដោយសារការចំណាយខ្ពស់ពេករហូតដល់ទៅ ៣,០០០ដុល្លារក្នុងមួយខែ ដោយសារសត្វខ្លះត្រូវការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ។ មួយវិញទៀត អ្នកស្រីនិយាយថា «ពេលដែលខ្ញុំកាន់តែទទួលសត្វមកចិញ្ចឹម ខ្ញុំឃើញថាគេកាន់តែបោះបង់សត្វចោលច្រើន អ្នកនៅទីនេះ (ស្រុកខ្មែរ) គេមិនសូវស្រលាញ់សត្វទេ។»
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ការងាររបស់អ្នកស្រី គឺសម្អាតលំនៅដ្ឋាន ដើម្បីឲ្យមានអនាម័យក្នុងការរស់នៅទាំងមនុស្ស និងសត្វជាច្រើនពាសពេញផ្ទះ។ នៅក្នុងរដូវវស្សានេះ ការមើលថែនិងសម្អាតកន្លែងដែលសត្វរស់នៅ កាន់តែមានការលំបាកជាងមុនបន្តិច ដោយសារទឹកភ្លៀងនៅទីធ្លាក្នុងផ្ទះធ្វើឲ្យប្រលាក់ដល់សុនខ និងនាំទាំងក្លិនមិនល្អកាន់តែខ្លាំង។ រៀងរាល់ ២សប្តាហ៍ម្ដង អ្នកស្រីត្រូវចាត់ចែងងូតទឹកសម្អាតខ្លួនឲ្យសុនខទាំង ១៥០ក្បាល ដែលនេះជាការងារដ៏លំបាក។ ការងារប្រចាំមួយទៀត គឺមើលថែសត្វដែលមានជំងឺ និងត្រូវគេបោះបង់។ សត្វខ្លះ កំពុងមានរបួស ខ្លះអត់អាហាររហូតស្គមរីងរៃត្រូវការបំប៉ន ខ្លះមានអាយុច្រើន និងខ្លះមានជំងឺបេះដូង ជំងឺរមាស់ ឬចៃជាដើម។ សត្វទាំងនោះត្រូវការថែទាំជាទៀងទាត់ និងត្រូវការថ្នាំជាប្រចាំ។ អរគុណដល់មូលនិធិ Foundation Brigitte Bardot និង Foundation 30 Million D'amis ដែលបានជួយសម្រួលដល់ការគ្រៀវសត្វនិងឱសថសម្រាប់សត្វមួយចំនួនប្រចាំឆ្នាំ។ ក្នុងនោះក៏មាន ភោជនីយដ្ឋានមួយចំនួនដូចជា ភោជនីយដ្ឋាន Pho de Paris, Dimsum Emperor, Lyky Restaurant, 1 2 3 Restaurant ដែលបានផ្តល់ជាអាហារខ្លះសម្រាប់សត្វសុនខ។ ពិសេសសប្បុរសជនមួយចំនួនដែលតែងជួយចែករំលែកក្តីស្រលាញ់ចំពោះសត្វចិញ្ចឹមតាមរយៈជំនួយសប្បុរសធម៌ដល់សមាគមន៍។ បើទោះយ៉ាងនេះក្តី កង្វះថ្នាំសង្កូវ សេវាព្យាបាល និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជួយថែរក្សាសត្វនៅតែជាបញ្ហាប្រឈម ដោយសារអ្នកស្រីមិនមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការមើលថែសត្វទាំងអស់នោះឡើយ។ អ្នកស្រីអំពាវនាវ ឲ្យមានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជួយចូលរួមធ្វើការជាមួយអ្នកស្រីទាំងជាកម្លាំងក្នុងការជួយសម្អាតទីតាំងសត្វរស់នៅ ឬសម្អាតសត្វក្តី ឬគ្រប់រូបភាព ដើម្បីជួយជីវិតសត្វដែលត្រូវការជំនួយពីមនុស្ស។
សូមចូលរួមចែករំលែកក្តីស្រលាញ់របស់អ្នកចំពោះជីវិតសត្វចិញ្ចឹម និងសត្វអនាថា ដែលត្រូវការភាពកក់ក្តៅពីមនុស្ស។ សូមកុំបោះបង់សត្វចិញ្ចឹមទាំងនោះ ទោះបីវាមានរូបរាងមិនស្អាត ឬក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ។ សត្វចិញ្ចឹមក៏ជាសមាជិកតូចនៃគ្រួសារ សូមចូលរួមទាំងអស់គ្នា ដើម្បីប្រឆាំងការជួញដូរសត្វចិញ្ចឹមជាអាហារ៕
Article by VA SONYKA
