កាហ្វេជ្រុងស្រែ ឬ by Square Coffee & Tea ជាគំនិតច្នៃប្រតិដ្ឋបង្កើតហាងកាហ្វេដែលមានបរិយា កាសថ្មីមួយបែបនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញខុសពីហាងកាហ្វេក្នុងស្រុកផ្សេងៗដែលលោកអ្នកធ្លាប់ទៅនាពេលកន្លងមក។ ហាងកាហ្វេថ្មីចុងក្រោយបង្អស់នេះមានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិត្រពាំងមាន សង្កាត់ក្រាំងធ្នង់ ខណ្ឌសែនសុខ ភាគខាងលិចរាជធានីភ្នំពេញ។ ថ្វីដ្បិតតែវាមានចម្ងាយរាងឆ្ងាយបន្តិចពីកណ្តាលក្រុង តែវាជាទីតាំងសម្រាកកម្សាន្តលេចធ្លោជាងគេប្រចាំតំបន់នោះ ហើយស័ក្តិសមបំផុតសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅម្តុំឈូកវ៉ា តាំងកសាង ក្រាំងធ្នង់ ពោធិ៍ចិនតុង និងតំបន់ក្បែរៗជុំវិញនោះ។
ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅដល់ទីនោះ យើងត្រូវជិះចេញពីក្រុងទៅដល់ព្រលានយន្តហោះពោធិ៍ចិនតុង បត់ស្តាំតាមផ្លូវ105K ទៅត្រង់ រហូតដល់ផ្លូវរថភ្លើងជិតវត្តតាំងកសាងខាងត្បូងទើបបត់ឆ្វេងប្រមាណជាង១គីឡូ ម៉ែត្រ។ បន្ទាប់មក លោកអ្នកត្រូវបត់ស្តាំដៃត្រង់ចំណុចផ្លូវលំចូលទៅកាន់ភោជនីយដ្ឋានកញ្ចុះលំហែចិត្តនិង ឌឹលេក។ ពេលទៅដល់ស្រះដែលនៅខាងស្តាំដៃ លោកអ្នកនឹងឃើញទីតាំងកាហ្វេជ្រុងស្រែនៅម្ខាងផ្លូវខាងឆ្វេងដៃរបស់លោកអ្នកជាមិនខាន។ កាហ្វេជ្រុងស្រែមិនមែនជាស្រែធម្មជាតិនោះទេ តែវាជាស្រែសិប្បនិម្មិតប្រតិដ្ឋឡើងដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ភ្ញៀវជិតឆ្ងាយឲ្យមកទស្សនា ស្ថិតនៅលើទីតាំងវាលដីឡូត៍មួយកន្លែងហ៊ុមព័ទ្ធដោយភោជនីយដ្ឋានបែបជាយក្រុងនិងលំនៅទូទៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។
តើអ្នកដំណើរអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះនៅទីនោះ? ដំបូង លោកអ្នកត្រូវចំណាយប្រាក់១ម៉ឺនរៀលដើម្បីទិញ សំបុត្រចូលនៅច្រកទ្វារចូលខាងមុខ។ សំបុត្រតម្លៃ១ម៉ឺនរៀលនេះអាចប្រើជាគូប៉ុង (Coupon) ដើម្បីប្តូរជា ភេសជ្ជៈបានមួយកែវក្នុងភ្ញៀវម្នាក់។ ជម្រើសភេសជ្ជៈមានមិនច្រើនទេ តែសុទ្ធសឹងតែជាភេសជ្ជៈពេញនិយមសម្រាប់ភ្ញៀវទូទៅ រួមមាន កាហ្វេទឹកដោះគោ តែក្រូចឆ្មារ ស៊ីរ៉ូទឹកដោះគោឆៅ ស៊ីរ៉ូក្រូចឆ្មារ និង ដូងត្រជាក់ ដែលភ្ញៀវអាចទៅយកនៅតៀមកាហ្វេប្រក់ស្បូវដ៏តូចច្រឡឹងកណ្តាលវាលស្រែនោះ។ ភ្ញៀវអាចអង្គុយសម្រាកលេងយកខ្យល់អាកាសអមដោយសេវាកម្មWIFIឥតគិតថ្លៃ។ ក្រៅពីតៀមកាហ្វេនោះ នៅមានស្ពានឈើដ៏ស្រស់ស្អាតពត់ពេនខ្លួនសម្រាប់ឲ្យភ្ញៀវទេសចរទាំងឡាយដើរថតរូបលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយមិនចេះជិន ណាយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ភ្ញៀវក៏អាចបន្តដំណើរទៅជិះទូកកៃយ៉ាក់លេងក្នុងប្រឡាយទឹកព័ទ្ធជុំវិញវាលស្រែគួរជាទីមនោរម្យ។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ហាងនេះបើកដំណើរការជារៀងរាល់ថ្ងៃចាប់ពីម៉ោង៧ព្រឹកដល់ម៉ោង៧យប់។ ប្រសិនបើលោកអ្នកទៅលេងក្នុងអំឡុងខែមេសានេះពិតជាល្អណាស់ព្រោះស្រូវទើបតែចាប់ផ្តើមដុះពេញស្រែថ្មីៗនេះដែរ ថតរូបពិតជាឃើញស្អាតតែម្តង!
Article by SRIN SOKMEAN