Sovrin
Sovrin
ក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយនេះ យើងសង្កេតឃើញថា វិស័យកីឡានៅប្រទេសកម្ពុជាយើងកំពុងមានការរីកលូតលាស់គួរឲ្យកត់សម្គាល់ មិនថាវិស័យកីឡាជាតិឬក្លឹបកីឡាឯកជននោះទេ ហើយក៏មានការគាំទ្រជាច្រើនពីសំណាក់មហាជនផងដែរ។ កីឡានីមួយៗបានពង្រឹងសកម្មភាពរបស់ខ្លួន តាមរយៈការបណ្តុះបណ្តាល ការហ្វឹកហាត់ ដុះខាត់ទេពកោសល្យ ជាពិសេសការសម្រិតសម្រាំងប្រកួតប្រជែងជ្រើសរើសជើងខ្លាំង ដើម្បីបានធនធានកីឡាករ កីឡាការិនីដែលមានសមត្ថភាពពិតប្រាកដ។
ជំនួបជាមួយកញ្ញា លី ហ្វារីហ្សា និងក្រុមការងារ សូវរីន កីឡាការិនីគុនដាវដែលមានវ័យ ១៦ឆ្នាំរូបនេះ បានបង្ហើបពីដំណើរដើមទងដែលបានចូលប្រឡូកក្នុងវិស័យនេះថា កញ្ញាចាប់ផ្តើមមានចំណូលចិត្តហាត់កីឡាតាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ តែកាលនោះសាលាដែលកញ្ញារៀនមិនមានក្លឹបកីឡានេះទេ។ រហូតដល់ឆ្នាំ២០២២ ទើបសាលាបង្កើតក្លឹបហាត់កីឡាគុនដាវ ទើបយុវតីរូបនេះសម្រេចចិត្តចូលហាត់តែម្តង។ “បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចូលហាត់ហើយ ខ្ញុំបានចូលរួមប្រកួតក្នុងកម្មវិធី Western Cup ដែលមានការចូលរួមប្រកួតពីបេក្ខភាពដែលមកពីបណ្តាសាលាផ្សេងៗ។ ក្រោយមកខ្ញុំបានចូលរួមប្រកួតកីឡាជាតិលើកទី៣ ហើយទទួលបានមេដាយសំរឹទ្ធចំនួន១គ្រឿង។”
កីឡាការិនីវ័យក្មេង លី ហ្វារីហ្សា បានលើកឡើងថា ក្រៅពីហ្វឹកហាត់នៅសាលាដែលខ្លួនរៀន កញ្ញាក៏បានចូលរួមហាត់ជាមួយនឹងរៀមច្បងដែលនៅក្រុមជម្រើសជាតិផងដែរ។ ដោយគ្រូបង្ហាត់កីឡាគុនដាវជម្រើសជាតិបានសម្លឹងឃើញពីសមត្ថភាពក្នុងអំឡុងពេលហាត់ និងឆ្លងកាត់ការប្រកួតសាកល្បងជាច្រើនដង ក៏បានជ្រើសរើសកញ្ញាឲ្យចូលជាក្រុមជម្រើសជាតិបម្រុងតាំងពីពេលនោះមក។ ទោះត្រឹមជាកីឡាការិនីបម្រុងមែនពិត តែកញ្ញាមិនបានបោះបង់ការព្យាយាមរបស់ខ្លួនឡើយ កញ្ញាកាន់តែខិតខំហ្វឹកហាត់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ធ្វើឲ្យកញ្ញាកាន់តែមានភាពរីកចម្រើន រហូតវិវឌ្ឍខ្លួនពីកីឡាការិនីបម្រុងមកពេញសិទ្ធ និងមានឱកាសបានចូលប្រកួតជាមួយនឹងរៀមច្បងក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ស៊ីហ្គេមនេះផងដែរ។
ឆ្លើយតបទៅនឹងសំនួរពាក់ព័ន្ធនឹងការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការប្រកួតស៊ីហ្គេមលើកទី៣២ កីឡាការិនីដែលមានស្រុកកំណើតមកពីរាជធានីភ្នំពេញរូបនេះថា “ខ្ញុំខំហ្វឹកហាត់មែនទែន ក្នុងមួយសប្តាហ៍ ខ្ញុំហាត់ពី៥ទៅ៦ថ្ងៃ ហើយមួយថ្ងៃត្រូវហាត់ចំនួន៣ពេល។ មួយវិញទៀត បើថ្ងៃនេះខ្ញុំហាត់មិនបានល្អ ខ្ញុំតែងរំលឹកប្រាប់ខ្លួនឯងថាស្អែកត្រូវតែធ្វើឲ្យបានល្អជាងនេះទៀត។” ចំពោះការប្តេជ្ញាចិត្តវិញ កីឡាការិនីដែលមានមាឌតូចតែមហិច្ឆតាធំ លី ហ្វារីហ្សា បានបង្ហាញពីភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន ថានឹងខំប្រឹងប្រែងឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព និងធ្វើឲ្យបានល្អបំផុតសម្រាប់ការប្រកួតក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ធំមួយនេះ៕
Article by SOUNG SOKSAN
