Sovrin
Sovrin
មកស្គាល់សិប្បកម្មតម្បាញកំប្លោកដ៏មានប្រជាប្រិយភាពមួយលើដែនដីសៀមរាបអង្គរ
TRAVEL & LIVING 4 years ago
នៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីខេត្តសៀមរាប ស្ត្រីប្រមាណ១៣នាក់ ខ្លះរស់នៅក្នុងភូមិគោកពៃ ខ្លះនៅភូមិកណ្តោលស្រុកអង្គរធំ និងខ្លះទៀតនៅភូមិព្រែកទាល់ស្ថិតនៅព្រំប្រទល់រវាងខេត្តបាត់ដំបងនិងខេត្តសៀមរាបបានកំពុងតែញាប់ដៃញាប់ជើងចាប់ក្រងចងត្បាញជាមួយរុក្ខជាតិស្មៅទឹកមួយប្រភេទបង្កើតជាផលិតផលប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃប្រណីតៗដូចជា កាបូប កន្ទេល និងសម្ភារផ្ទះបាយជាដើមដែលនេះគឺជាសកម្មភាពសង្វាក់ផលិតកម្មនៃសិប្បកម្មតម្បាញកំប្លោកក្រោមស្លាកយីហោមួយឈ្មោះថា«រុក្ខៈ»។ រុក្ខៈគឺជាម៉ាកផលិតផលតម្បាញពីកំប្លោកដ៏មានប្រជាប្រិយភាពមួយនៅខេត្តសៀមរាប ហើយក៏ជាសហគមន៍ផលិតផលិតផលកំប្លោកបង្កើតឡើងដោយស្ត្រីខ្មែរដែលសម្រាំងយកទាំងគុណភាព ប្រណីតភាព និងភាពស្រស់ស្អាតទាន់សម័យ ជាពិសេសបាននឹងកំពុងរុញច្រានគុណភាពផលិតផលជាតិឲ្យឆ្ពោះទៅរកស្តង់ដារប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារអន្តជាតិផងដែរ។
រំលេចឈ្មោះបង្ហាញរូបរាងឡើងនៅលើទឹកដីអង្គរ រុក្ខៈត្រូវបានបង្កើតនិងប្រសិទ្ធនាមឡើងដោយស្ត្រីខ្មែរមួយរូបដែលចាប់កំណើតនៅខេត្តកំពង់ចាមតែបែរជាមកធំធាត់នៅលើដែនអាណាចក្រអង្គរនោះគឺកញ្ញា ហោ ស៊ុនស្រស់។ រុក្ខៈគឺជាក្តីស្រមៃក្លាយជាការពិតរបស់ស្ថាបនិកវ័យ២៩ឆ្នាំរូបនេះដែលមានបំណងចង់ចងក្រងបង្កើតជាសហគមន៍ផ្ទាល់ខ្លួនមួយជាមួយគោលជំហរ ផ្លាស់ប្តូររង្វិលជុំជីវភាពរស់នៅដដែលៗនៅក្នុងសហគមន៍ ជំរុញឲ្យស្ត្រីមានភាពឯករាជ្យ និងអភិវឌ្ឍសង្គមតាមរយៈការផ្តល់ចំណេះដឹង។ តួយ៉ាង រុក្ខៈ ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ២០១៦ បន្ទាប់ពី កញ្ញា ហោ ស៊ុនស្រស់ បានលាឈប់បម្រើការងារនៅអង្គការមួយក្នុងខេត្តសៀមរាបដែលធ្វើគម្រោងទាក់ទងទៅនឹងបរិស្ថាន ហើយក្នុងនោះក៏មានគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍សហគមន៍តាមរយៈការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញធ្វើកំប្លោកផងដែរ។ មែនទែនទៅមុនគ្រាលាឈប់ពីអង្គការចូលធ្វើការកន្លែងថ្មី គម្រោងកំប្លោករបស់អង្គការក៏ត្រូវបានផ្អាក ម្យ៉ាងមានស្ត្រីមួយក្រុមរមែងទទូចសុំជំនួយផងនោះជាហេតុហើយធ្វើឲ្យ កញ្ញា ហោ ស៊ុនស្រស់ តែងតែចិញ្ចឹមចិត្តចង់បង្កើតសហគមន៍មួយផ្ទាល់ខ្លួនរហូតប្រមែប្រមូលស្ត្រីតាមភូមិបង្កើតជាក្រុមធ្វើសិប្បកម្មកំប្លោកនៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ២០១៦ក្រោមស្លាកយីហោរុក្ខៈមកដល់សព្វថ្ងៃ។ កញ្ញាបានប្រាប់សូវរីនថា«ខ្ញុំស្រឡាញ់សិប្បកម្មកំប្លោកនេះខ្លាំងណាស់ព្រោះវាធ្វើឡើងពីធម្មជាតិមិនប៉ះពាល់បរិស្ថាន ហើយវាកើតឡើងមកនេះក៏ព្រោះតែក្តីស្រមៃនិងរូបភាពដែលដក់ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំនាពេលកន្លងមក។ កាលអាយុ៥ឆ្នាំខ្ញុំនិងម្តាយបានផ្លាស់ពីខេត្តកំពង់ចាមមករស់នៅខេត្តសៀមរាប ថ្វីដ្បិតម្តាយខ្ញុំជាស្ត្រីមេម៉ាយប៉ុន្តែគាត់បានតស៊ូចិញ្ចឹមកូនឲ្យកូនទៅរៀនហើយមិនដែលគិតថាយកកូនមកប្រើដើម្បីចិញ្ចឹមគាត់វិញឡើយ។ មួយវិញទៀតនៅពេលខ្ញុំធំឡើងខ្ញុំបានឃើញគ្រួសារខ្មែរនៅតាមភូមិភាគច្រើនទម្លាប់គាបកូនឲ្យនៅជួយធ្វើការផ្ទះ ពិសេសពេលរៀនចប់ក៏ឲ្យពួកគេនៅតែជួយធ្វើការនិងប្រកបរបរដដែលៗជីវភាពដដែលៗទៅតាមទម្លាប់ពួកគាត់ទៀតផង។ ទាំងនេះហើយដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំតែងមានក្តីស្រមៃចង់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀនចង់អភវិឌ្ឍសង្គមតាមរយៈការផ្តល់ចំណេះដឹងដល់ក្មេងក្រីក្រ ពិសេសស្ត្រីជាម្តាយធ្វើយ៉ាងណាជំរុញឲ្យពួគាត់មានភាពឯករាជ្យអាចរកលុយដោយខ្លួនឯងបាន និងអាចបញ្ជូនកូនទៅរៀនដើម្បីមានអនាគតល្អប្រសើរ»។ តួយ៉ាង ស្ថាបនិកា ហោ ស៊ុនស្រស់ បានចាប់ផ្តើមរុក្ខៈដោយមានជាងតម្បាញម្នាក់ជាជំហរក្នុងការបង្រៀន បន្ទាប់មកធ្វើការជ្រើសរើសស្ត្រីតាមភូមិដែលស្ត្រីទាំងនោះរើសយកតែស្ត្រីណាដែលក្រីក្រ មេម៉ាយ គ្មានចំណេះ និងជាស្ត្រីរងគ្រោះដោយអំពើហិង្សាផ្សេងៗ។ ជាលទ្ធផលមកដល់សព្វថ្ងៃមានស្ត្រីប្រមាណ១៣នាក់បានកំពុងធ្វើការចាក់កំប្លោកឲ្យរុក្ខៈ ក្នុងនោះមាន៣នាក់នៅភូមិគោកពៃ ៣នាក់នៅភូមិកណ្តាលស្រុកអង្គរធំខេត្តសៀមរាប និង៧នាក់ទៀតនៅភូមិព្រែកទាល់ដែលស្ថិតនៅព្រំប្រទល់រវាងខេត្តបាត់ដំបងនិងខេត្តសៀមរាប។ ចំណោមស្ត្រីទាំងអស់មានអាយុចាប់ពី១៩ឆ្នាំដល់៥៦ឆ្នាំ ពួកគេអាចធ្វើការនៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនបានបន្ទាប់ពីការងារមេផ្ទះ។ ជារឿយៗជាងតម្បាញនិងស្ថាបនិករុក្ខៈតែងធ្វើការចុះទៅតាមភូមិផ្ទាល់ដើម្បីជំនួបសួរសុខទុក្ខប្រមែប្រមូលសមិទ្ធផលសម្រេច ក៏ដូចជាពង្រឹងសមត្ថភាពបន្ថែមដើម្បីសម្រាំងយកគុណភាពផងដែរ។ និយាយឲ្យខ្លីក្រោយពីផ្តល់ចំណេះជំនាញឲ្យហើយ រុក្ខៈនឹងផ្តល់ការងារឲ្យធ្វើហើយទិញផលិតផលទាំងនោះមកដាក់លក់វិញ។
ការបង្កើតរុក្ខៈឡើងស្ថិតក្នុងបេសកកម្មសំខាន់ៗរួមមាន អភិវឌ្ឍន៍សង្គមតាមរយៈការផ្តល់ចំណេះដឹង ជំរុញស្ត្រីឲ្យមានភាពឯករាជ្យ ផលិតផលិតផលដែលមិនប៉ះពាល់បរិស្ថាន និងធ្វើឲ្យស្លាកយីហោក៏ដូចជាផលិតផលធ្វើពីកំប្លោកមួយនេះមានគុណភាពស្របតាមស្តង់ដារអន្តរជាតិ។ យ៉ាងណាមិញដើម្បីបានផលិតផលមួយកាន់ក្នុងដៃក្នុនោះត្រូវឆ្លងកាត់សង្វាក់ផលិតច្រើនដំណាក់កាល ជាក់ស្តែងស្ថាបនិក ហោ ស៊ុនស្រស់ បានរៀបរាប់យ៉ាងក្បោះក្បាយដូច្នេះថា ដំបូងយើងត្រូវស្វែងរកកំប្លោកនៅតាមស្រះបឹងឬទន្លេដោយកាប់យកតែដើមចំណែកស្លឹកនិងឫសយើងកាត់ចេញ ចំពោះដើមកំប្លោកដែលយកមកធ្វើបានត្រូវមានប្រវែងចាប់ពី៣តឹកឬកន្លះម៉ែត្រឡើងទៅហើយជាកំប្លោកចាស់ល្មមនិងថ្លោសល្អព្រោះបើខ្ចីពេកអាចស្រួយងាយដាច់។ ក្រោយប្រមូលបានយើងយកកំប្លោកទាំងនោះទៅដាក់ហាលថ្ងៃឲ្យស្ងួតស្វិតរយៈពេលពី១០ទៅ១៤ថ្ងៃ បន្ទាប់មកដាក់ឆ្ពុងក្នុងឆ្នាំងជាមួយស្ពាន់ធ័រគ្របឲ្យជិតដាក់លើកម្តៅភ្លើងសមល្មមរយៈពេលកន្លះម៉ោង។ ការឆ្ពុងនេះគឺដើម្បីឲ្យកំប្លោកប្រែពណ៌សនិងសម្លាប់មេរោគ។ នៅពេលឆ្ពុងរួចយើងមិនទាន់បើកគម្របឆ្នាំងនោះទេយើងត្រូវទុកវាចោលសិន ពោលបើដាក់ស្ពុងពីព្រឹកត្រូវរង់ចាំដល់ល្ងាចទើបបើកយកចេញមកសំដិលរយៈពេល៥ទៅ១០នាទីដើម្បីឲ្យហើរក្លិន។ សំដិលរួចយើងចាប់ផ្តើមរើសកំប្លោកមកកាត់តម្រឹមនិងបែងចែកទៅតាមទំហំដើមផ្សេងៗគ្នា យើងរើសដើមធំដាក់ដោយដើមធំ ដើមកណ្តាលដាក់ដោយដើមកណ្តាល និងដើមតូចដាក់ដោយដើមតូច ដើមធំទុកសម្រាប់ធ្វើកន្ទល ដើមទំហំកណ្តាលសម្រាប់ធ្វើកាបូប និងដើមតូចៗសម្រាប់ធ្វើស្មុគនិងទ្រនាប់កែវជាដើម។ ពេលតម្រឹមនិងបែងចែកទំហំរួចយើងយកកំប្លោកទៅជ្រលក់ទឹកហើយដាក់គ្របក្នុងថង់ឬក្រណាត់កៅស៊ូឲ្យហប់ខ្យល់រយៈពេល១៥ទៅ២០នាទីដើម្បីឲ្យទន់សាច់ រួចហើយយើងក៏អាចយកដើមកំប្លោកនោះមកត្បាញតាមពុម្ពទៅតាមរបស់ដែលយើងចង់បាន។ ទន្ទឹមនឹងការធ្វើកំប្លោកនេះវាក៏ជួបផលវិបាកមួយចំនួនផងដែរដូចជាស្ថាបនិក ហោ ស៊ុនស្រស់លើកឡើងពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនថា ទី១ យើងត្រូវប្រឈមហានិភ័យពេលធ្វើដំណើរលើទឹកទៅស្វែងរកកំប្លោកនៅកន្លែងឆ្ងាយៗ ទី២ ពេលដាក់ហាលរួចកំប្លោកខ្លះខ្ចីត្រូវរើសចោលជួនខ្លះទៀតឡើងអាចម៍ចៃត្រូវរើសចោលទាំងអស់ក៏មាន និងទី៣ ពិបាកហាលបំផុតនៅខែភ្លៀង។
ផលិតចេញជា កន្ទេល កាបូប កន្ត្រក ស្មុគ ទ្រនាប់ជើង និងទ្រនាប់កែវចានជាដើម ផលិតផលដ៏ប្រណីតទាំងនេះត្រូវបានផ្គុំរុំវេញចងក្រងចេញពីដើមកំប្លោករាប់រយដើមទម្រាំសម្រំាងបានមួយៗ ជាក់ស្តែងដើម្បីបានកាបូបយួរដៃមួយត្រូវប្រើកំប្លោកស្ងួត២គីឡូស្មើនឹងកំប្លោកស្រស់២០គីឡូ ដើម្បីបានទ្រនាប់ជើងទំហំ១ម៉ែត្រការ៉េត្រូវប្រើកំប្លោកស្ងួត៤គីឡូស្មើនឹងកំប្លោកស្រស់៤០គីឡូ ហើយដើម្បីបានកម្រាលមូលទំហំ១ម៉ែត្រកន្លះត្រូវប្រើកំប្លោកស្ងួត១៥គីឡូស្មើនឹងកំប្លោកស្រស់១៥០គីឡូ។ ចំពោះទម្ងន់កំប្លោកស្ងួត១គីឡូគឺមានចំនួន៤០ដើម។ សរុបក្នុងមួយឆ្នាំៗរុក្ខៈប្រើកំប្លោកមិនតិចជាងមួយតោនឡើយ។ ការប្រើកំប្លោកច្រើនយ៉ាងនេះម្យ៉ាងកំប្លោកជារុក្ខជាតិមិនមានការដាំដុះផងនោះ តើរុក្ខៈអាចរកកំប្លោកផ្គត់ផ្គង់គ្រប់គ្រាន់ឬទេ ហើយតើរកបាននៅទីណា? ឆ្លើយសំណួរទាំងសំណើច សហគ្រិនរូបស្រស់បានលើកឡើងដូចនេះ « មិនខ្វះនោះទេហើយក៏មិនភ័យអស់នោះដែរ កំប្លោកជារុក្ខជាតិដុះលឿនបំផុត ម្យ៉ាងភូមិទាំងបីសុទ្ធតែស្ថិតនៅជាប់នឹងបឹងទន្លេសាបនិងប្រភពទឹក ដូច្នេះយើងអាចរកវាបាននៅកន្លែងទាំងនេះឯង គ្រាន់តែពេលខ្លះយើងត្រូវចំណាយពេលជិះទៅឆ្ងាយៗបន្តិចដើម្បីទៅយកវា វាសម្បូរបំផុតនៅខែទឹកឡើង ជាពិសេសនៅខាងភូមិព្រែកទាល់តែម្តងមិនថាខែទឹកស្រកខែទឹកឡើងកំប្លោកអណ្តែតមកពេញហ្នឹងជួនជិះទូកជិះកាណូតម៉ាស៊ីនក៏គាំងទៀតផងដែរ»។
ងាកមកការច្នៃម៉ូដវិញ ពិសេសយើងឃើញថាម៉ូដកាបូបមើលទៅសុទ្ធតែប្រណីតៗម៉ូដទាន់សម័យលំដាប់ខ្ពស់បើធៀបនឹងម៉ូដនាឯបច្ឆិមប្រទេសគឺមិនចាញ់គ្នាប៉ុន្មានឡើយ ដែលទាំងនេះសុទ្ធសឹងកើតចេញពីគំនិតច្នៃម៉ូដរបស់ស្ថាបនិក ហោ ស៊ុនស្រស់។ ការច្នៃម៉ូដត្រូវបានផ្តោតទំនោរបែបសាមញ្ញនិយមប៉ុន្តែអេឡេហ្គិនបំផុតដោយតម្រូវទៅតាមស្ទីលលេងខ្លួនស៊ីវិល័យសម័យថ្មីចំពោះស្រ្តីវ័យចាប់ពី២០ឆ្នាំរហូតដល់៦០ឆ្នាំ រីឯគុណភាពវិញបើថែមិនឲ្យសើមផ្អាប់ទឹកនោះទេទោះប្រើដប់ឆ្នាំក៏មិនទៅណាដែរ។ ដោយសារសម្រិតសម្រាំងយកគុណភាពនិងម៉ូដសម័យនិយម ផលិតផលរុក្ខៈត្រូវបានចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពីសំណាក់ភ្ញៀវជាតិ ពិសេសភ្ញៀវអន្តរជាតិ ភ្ញៀវខ្លះទិញសម្រាប់ប្រើប្រាស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ ភ្ញៀវខ្លះទិញរៀបចំដេគ័រដូចជាខាងសណ្ឋាគារនិងភោជនីយដ្ឋាន រីឯភ្ញៀវខ្លះទៀតបញ្ជាទិញយកទៅលក់បន្តដូចជានៅរាធានីភ្នំពេញ ព្រមទាំងមានការចែកចាយទៅក្រៅប្រទេសដូចជាជប៉ុននិងស្វីសហ្សឺឡែនជាដើម។
ដោយហេតុបំណងដាក់ឈ្មោះស្លាកយីហោថា «រុក្ខៈ» ដែលអត្ថន័យសម្តៅទៅលើឈើឬរុក្ខជាតិ នាពេលខាងមុខស្ថាបនិកសិប្បកម្មនេះនឹងមានគម្រោងជ្រើសរើសវត្ថុធាតុដើមធម្មជាតិណាមួយមកបង្កើតផលិតផលបន្ថែមដែលអាចជា ក្រចៅ រំចេក ឬល្ពាក់ជាដើម។ ស្ថាបនិករូបនេះឲ្យដឹងទៀតថា រុក្ខៈនឹងចេញម៉ូដប្លែកៗបន្ថែមទៀត ពិសេសមានធ្វើម៉ូដតម្រូវទៅតាមការកុម្មង់របស់ភ្ញៀវ និងម៉ូដដែលមានចំនួនមានកំណត់ ហើយអ្វីដែលសំខាន់លើសនេះទៀតនោះ រុក្ខៈបាននឹងកំពុងព្យាយាមពង្រឹងទៅលើគុណភាពពង្រីកក្រុមការងារដើម្បីរុញច្រានផលិតផលឆ្ពោះទៅរកស្តង់ដារអន្តរជាតិឬអាចនិយាយបានថាប្រកួតប្រជែងនឹងទីផ្សារបរទេសផងដែរ។ បច្ចុប្បន្ន រុក្ខៈមានទីតាំងហាងលក់នៅម្តុំផ្សារចាស់ ចំណែកឯតម្លៃផលិតផលវិញគឺមានចាប់ពី២ដុល្លាររហូតដល់៣០០ដុល្លារទៅតាមប្រភេទផលិតផលនិងទំហំ៕
Article by HEM SOKKHIM
