“អាហារ” គឺជាគ្រឿងសម្រាប់បរិភោគចម្អែតអាត្មា ភោជន ។ រីឯ “សោភ័ណភាព” សំដៅដល់ ភាពល្អ, ភាពហ្មត់ហ្មង។ ដូចនេះ សិល្បៈនៃការរៀបចំសោភ័ណភាពម្ហូបអាហារ មានន័យថា សិល្បៈនៃការតុបតែងលម្អម្ហូបអាហារឲ្យល្អស្អាតត្រចង់ដែលប្រជាជនខ្មែរយើងធ្លាប់បានអនុវត្តក្នុងសង្គមរស់នៅជាក់ស្តែង។ សិល្បៈនៃការរៀបចំតុបតែងម្ហូបអាហាររបស់ខ្មែរយើងមានលក្ខណៈទូលំទូលាយសម្បូរបែប ប៉ុន្តែនៅក្នុង អត្ថបទនេះ យើងផ្តោតទៅលើបីចំណុច គឺ ការប្រើភាជន៍ដាក់ម្ហូប ការប្រើបន្លែ-ផ្លែឈើលម្អលើម្ហូប និងការរៀបចំម្ហូបដាក់ឲ្យមានរបៀបរៀបរយ។ យើងសូមលើកឧទាហរណ៍ហាង “ម្លិះនំបញ្ចុកសៀមរាប” ដែលកំពុងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើសោភ័ណភាពអាហារប្រពៃណីរបស់ខ្មែរគឺ នំបញ្ចុក ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសជាផលិតផលស្នូលចំបងរបស់ភោជនីយដ្ឋាននេះ។
ចំពោះការប្រើភាជន៍ ហាងនេះបានប្រើប្រាស់ការរៀបចំតាមបែបប្រពៃណីខ្មែរឲ្យស័ក្តិសមទៅនឹងប្រភេទអាហារជាក់ស្តែង ពោលគឺ ប្រើភាជន៍បុរាណម្យ៉ាងដែលខ្មែរយើងហៅថា ស្ពក (ថាសឈើ ឬ តុឈើសម្រាប់ថ្កល់ចានដាក់ភោជនាហារ: ម្ហូបមួយស្ពក) សម្រាប់ដាក់នំបញ្ចុក ប្រើកន្តាំងសម្រាប់ទ្រឆ្នាំងទឹកសម្ល និងប្រើត្រកប្ញស្សីសម្រាក់ដាក់បន្លែរបោយ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ហាងក៏បានច្នៃត្រឡោកដូងធ្វើជាចានដាក់ម្ទេស និង ក្រូចឆ្មារ ផងដែរ ដែលកាលពីសម័យដើម ត្រឡោកដូងនេះច្រើនតែប្រើជំនួសកាសម្រាប់ដងទឹកហូប ឬ ប្រើជាចានសម្រាប់ឆីបាយចំពោះគ្រួសារដែលមានវណ្ណៈតូចទាប។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ស្លឹកចេកស្រស់ត្រូវបានប្រើកាច់ជាកន្ទោងចុងស្រួចសណ្ឋានជាក្បាច់ធ្មេញត្រីសម្រាប់តម្រៀបព័ទ្ធជុំវិញស្ពកនំបញ្ចុកដើម្បីបង្កើនសោភ័ណភាពទ្វេដងបន្ថែមលើការប្រើភាជន៍បែបបុរាណ។ ក្រៅពីនេះ ការឆ្លាក់មើមការ៉ុតជារូបផ្កាលម្អលើអាហារក៏មិនត្រូវបានរំលងនោះដែរ។ ចំណុចចុងក្រោយនោះគឹ ការរៀបចំរបៀបរៀបរយនៃបន្លែរបោយនំបញ្ចុក។ ត្រង់ចំណុចនេះ របោយតាមបែបប្រពៃណី ដូចជា ត្រសក់ សណ្តែកបណ្តុះ សណ្តែកកួរ ត្រយ៉ូងចេក ផ្កាកំប្លោក ផ្កាស្នោរ ស្លឹកក្ទម្ពទេស ជាដើម ត្រូវបានរៀបចំសម្រិតសម្រាំងទៅតាមពណ៌ តាមប្រភេទបន្លែនីមួយៗ (បន្លែស្លឹក បន្លែផ្កា…) យ៉ាងស្រស់ឆើតទាក់ភ្នែកគួរឲ្យចង់ទទួលទាន។
Image Courtesy: Mlis Panha
អ្នកនាង ម្លិះ ចាន់ថ្លា ម្ចាស់ហាង “ម្លិះនំបញ្ចុកសៀមរាប” ដែលមានស្វាមីជាអ្នកស្រុកពួក ខេត្តសៀម រាប បានពន្យល់ពីមូលហេតុទាក់ទងនឹងការរៀបចំម្ហូបអាហារតាមបែបខាងលើថា ក្រៅពីការចង់លើកស្ទួយនំបញ្ចុកដែលជាអាហារប្រពៃណីបែបសាមញ្ញមានវត្តមានស្ទើរគ្រប់កន្លែងទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាតាំងពីសម័យរឿងព្រេងធនញ្ជ័យមកនោះ ក៏ដូចជាចង់បង្ហាញនូវរសជាតិដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់នៃនំបញ្ចុកស្រូបទឹកផ្អែម (ឬទឹកអំព្រឹក) ប្រចាំខេត្តសៀមរាបឲ្យប្រជាជនទីក្រុងបានស្គាល់នោះ អ្នកនាងនិងស្វាមីក៏ចង់បង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណខ្មែរតាមរយៈសម្ភារប្រពៃណីយកពីសហគមន៍ជនបទតាមខេត្តនានាដែលហាងនេះបានយកមកច្នៃប្រតិដ្ឋប្រើប្រាស់តុបតែងលម្អសោភ័ណភាពម្ហូបអាហារជូនអតិថិជនឲ្យមើលទៅល្អទាំងព្រម គួបផ្សំនឹងបរិយាកាសហាងដ៏សែនមនោរម្យបែបបុរាណខ្មែរនោះផង។ អ្នកនាងបានសង្កត់ធ្ងន់ថា “សោភ័ណភាពដើរតួសំខាន់សម្រាប់សេវាកម្មម្ហូបអាហារ ជាពិសេស ការផ្សព្វផ្សាយលក់លើប្រព័ន្ធអនឡាញសព្វថ្ងៃ។ នៅពេលគេពង្រីករូប (អាហារ) មើល ឃើញស្អាត ហើយមានអនាម័យទៀត យើងប្រៀបដូចជាបានសម្ភាសន៍ជាប់ shortlist អ៊ីចឹងដែរ! ពួកគាត់នឹងបន្តអញ្ជើញមកសាកល្បងនៅហាង” ។
អ្នកនាងបានបញ្ជាក់បន្ថែមថា ពាក្យថា “សោភ័ណភាព” មិនមែនសំដៅលើត្រឹមតែម្ហូបអាហារនោះទេ សូម្បីតែការរៀបចំខ្លួនប្រាណក្នុងជីវភាពរស់នៅក៏ជាសោភ័ណភាពដែលយើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការខានមិនបាន។ យ៉ាងណាមិញ សោភ័ណភាពម្ហូបអាហារជាចំណុចដំបូងដែលយើងមើលឃើញ ជាចំណុចទាក់ចិត្ត ពោលគឺគ្រាន់តែបើកគម្របឃើញម្ហូបអាហាររៀបចំបានស្អាតធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាចង់សាករសជាតិបាត់ទៅហើយ។ ដូចនេះហើយ ទើបក្នុងនាមជាអ្នកគ្រប់គ្រងសេវាកម្មម្ហូបអាហារ ហាងរបស់អ្នកនាងតែងតែផ្តោតសំខាន់ទៅលើគោលការណ៍ រសជាតិ សុខភាព-អនាម័យ និង សោភ័ណភាព ជាប្រចាំ។ ជាចុងក្រោយ អ្នកនាងសូមសំណូមពរលើកទឹកចិត្តឲ្យម្ចាស់អាជីវកម្មម្ហូបអាហារទាំងអស់បង្កើនការយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហារៀបចំតុបតែងផលិតផលរបស់ខ្លួនឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរដើម្បីបង្កើនទំនុកចិត្តពីអតិថិជនទាំងឡាយក៏ដូចជាចូលរួមចំណែកលើកកម្ពស់មុខមាត់នៃសិល្បៈដណ្តាំស្លរបស់ប្រទេសជាតិផងដែរ៕
Article by SRIN SOKMEAN
Image Courtesy: Mlis Panha